答费司法 其二

答费司法 其二原文：

丈夫因战乱死去，留下妻子困守在茅草屋里，穿着粗糙的苎麻衣服，鬓发枯黄面容憔悴。桑树柘树都荒废了，再也不能养蚕，却要向官府交纳丝税，田园荒芜了却还要征收青苗捐。经常挑些野菜，连根一起煮着吃，刚砍下的湿柴带着叶子一起烧。任凭你跑到深山更深的地方，也没有办法可以躲避赋税和徭役。
最后两句“已诉征求贫到骨，正思戎马泪盈巾”，是全诗结穴，也是全诗的顶点。表面上是对偶句，其实并非平列的句子，因为上下句之间由近及远，由小到大是一个发展的过程。上句，杜甫借寡妇的诉苦，指出了寡妇的、同时也是当时广大人民困穷的社会根源。这就是官吏们的剥削，也就是诗中所谓“征求”，使她穷到了极点。这也就为寡妇扑枣行为作了进一步的解脱。下句说得更远、更大、更深刻，指出了使人民陷于水深火热之中的又一社会根源。这就是“安史之乱”以来持续了十多年的战乱，即所谓“戎马”。由一个穷苦的寡妇，由一件扑枣的小事，杜甫竟联想到整个国家大局，以至于流泪。这一方面固然是他那热爱祖国、热爱人民的思想感情的自然流露；另一方面，也是点醒、开导吴郎的应有的文章。让他知道：“在这兵荒马乱的情况下，苦难的人还有的是，决不止寡妇一个；战乱的局面不改变，就连我们自己的生活也不见得有保障，我们现在不正是因为战乱而同在远方作客，而你不是还住着我的草堂吗？”最后一句诗，好像扯得太远，好像和劝阻吴郎插篱笆的主题无关，其实是大有关系，大有作用的。希望他由此能站得高一点，看得远一点，想得开一点，他自然就不会在几颗枣子上斤斤计较(...)
谁念芳径小，新绿戋戋，问讯今何许。玉冷钗头，罗宽带眼，缥缈青鸾难遇。望断碧云深处，倚遍画阑将暮。空惆怅，更江头桃叶，溜横波渡。
空负时局忧，无策驱胡虏。
最后两句“已诉征求贫到骨，正思戎马泪盈巾”，是全诗结穴，也是全诗的顶点。表面上是对偶句，其实并非平列的句子，因为上下句之间由近及远，由小到大是一个发展的过程。上句，杜甫借寡妇的诉苦，指出了寡妇的、同时也是当时广大人民困穷的社会根源。这就是官吏们的剥削，也就是诗中所谓“征求”，使她穷到了极点。这也就为寡妇扑枣行为作了进一步的解脱。下句说得更远、更大、更深刻，指出了使人民陷于水深火热之中的又一社会根源。这就是“安史之乱”以来持续了十多年的战乱，即所谓“戎马”。由一个穷苦的寡妇，由一件扑枣的小事，杜甫竟联想到整个国家大局，以至于流泪。这一方面固然是他那热爱祖国、热爱人民的思想感情的自然流露；另一方面，也是点醒、开导吴郎的应有的文章。让他知道：“在这兵荒马乱的情况下，苦难的人还有的是，决不止寡妇一个；战乱的局面不改变，就连我们自己的生活也不见得有保障，我们现在不正是因为战乱而同在远方作客，而你不是还住着我的草堂吗？”最后一句诗，好像扯得太远，好像和劝阻吴郎插篱笆的主题无关，其实是大有关系，大有作用的。希望他由此能站得高一点，看得远一点，想得开一点，他自然就不会在几颗枣子上斤斤计较(...)
前人评此词，多以(...)
朝来一霎晴，薄暮西风远。却忆黄花小雨声，误落下、三四点。
“花褪残红青杏小。”褪对旨颜色变浅或消失。开头一句描写(...)
四月时节繁霜降，霜降失时心忧伤。民心已乱谣言起，谣言传播遍四方。独我一人愁当世，忧思不去萦绕长。可怜担惊又受怕，忧思成疾病难当。　　父母生我不逢时，为何令我遭祸殃？苦难不早也不晚，此时恰落我头上。好话既都嘴里说，坏话也全口中讲。忧心忡忡不合时，因此受辱遭中伤。　　郁郁不乐心里忧，想我没福能消受。平民百姓无罪过，也成奴仆居末流。可悲我们若亡国，利禄功名哪里求？看那乌鸦将止息，飞落谁家屋檐头？　　远望树林成一片，粗细只能当柴烧。百姓正在危难中，上天昏睡不知道。如果天命已确定，没人抗拒能奏效。上帝皇皇最英明，究竟恨谁请相告？　　人说山丘多么低，实为高峰与峻岭。民间谣言纷纷起，不去制止哪能行。但见老臣受征召，请他占梦来问讯。都说自己最灵验，乌鸦雌雄谁分清？　　人说天空多么高，我却怕撞把腰弯。人说大地多么厚，我却怕陷把脚踮。高声呼叫这些话，有条(...)
此诗不用比兴，三章诗全用“赋”，以猎人自叙的口吻，真切地抒发了他猎后暗自得意的情怀。三章叠唱，意思并列，每章只换四个字，但却很重要，起到了文义互足的作用：首章互相称誉敏捷，次章互相颂扬善猎，末章互相夸赞健壮。首句开口便赞誉，起得突兀，真实地表达了诗人由衷的仰慕之情。他在峱山与猎人偶然碰面，眼见对方逐猎是那样敏捷、娴熟而有力，佩服之至，不禁脱口而出“子之还（茂、昌）兮”，这是发自心底的赞叹，“子”是对那位同行的敬称。次句点明他们相遇的地点在峱山南面的道路上。“遭”字表明他们并非事先约定，只是邂逅相遇罢了。正因为如此，诗人才会那样惊喜不已，十分激动。第三句说他们由相遇而合作，共同奋力追杀两(...)
此诗即景抒情，气象非凡而律法精严。首联点题，古朴雄阔。颔联描绘日映波涛与风扫岸沙之景，突现黄河的气势。颈联由景而情，虽慨叹一己之身世，却不为愁情所困。扬帆起程之际，心中颇觉舒畅。尾联则顺此而下，将其微妙的心境，化作一片浑茫而悠远的境界，给人以回味无穷之感。(...)
“花褪残红青杏小。”褪对旨颜色变浅或消失。开头一句描写(...)

答费司法 其二拼音解读：

zhàng fū yīn zhàn luàn sǐ qù ，liú xià qī zǐ kùn shǒu zài máo cǎo wū lǐ ，chuān zhe cū cāo de zhù má yī fú ，bìn fā kū huáng miàn róng qiáo cuì 。sāng shù zhè shù dōu huāng fèi le ，zài yě bú néng yǎng cán ，què yào xiàng guān fǔ jiāo nà sī shuì ，tián yuán huāng wú le què hái yào zhēng shōu qīng miáo juān 。jīng cháng tiāo xiē yě cài ，lián gēn yī qǐ zhǔ zhe chī ，gāng kǎn xià de shī chái dài zhe yè zǐ yī qǐ shāo 。rèn píng nǐ pǎo dào shēn shān gèng shēn de dì fāng ，yě méi yǒu bàn fǎ kě yǐ duǒ bì fù shuì hé yáo yì 。
zuì hòu liǎng jù “yǐ sù zhēng qiú pín dào gǔ ，zhèng sī róng mǎ lèi yíng jīn ”，shì quán shī jié xué ，yě shì quán shī de dǐng diǎn 。biǎo miàn shàng shì duì ǒu jù ，qí shí bìng fēi píng liè de jù zǐ ，yīn wéi shàng xià jù zhī jiān yóu jìn jí yuǎn ，yóu xiǎo dào dà shì yī gè fā zhǎn de guò chéng 。shàng jù ，dù fǔ jiè guǎ fù de sù kǔ ，zhǐ chū le guǎ fù de 、tóng shí yě shì dāng shí guǎng dà rén mín kùn qióng de shè huì gēn yuán 。zhè jiù shì guān lì men de bāo xuē ，yě jiù shì shī zhōng suǒ wèi “zhēng qiú ”，shǐ tā qióng dào le jí diǎn 。zhè yě jiù wéi guǎ fù pū zǎo háng wéi zuò le jìn yī bù de jiě tuō 。xià jù shuō dé gèng yuǎn 、gèng dà 、gèng shēn kè ，zhǐ chū le shǐ rén mín xiàn yú shuǐ shēn huǒ rè zhī zhōng de yòu yī shè huì gēn yuán 。zhè jiù shì “ān shǐ zhī luàn ”yǐ lái chí xù le shí duō nián de zhàn luàn ，jí suǒ wèi “róng mǎ ”。yóu yī gè qióng kǔ de guǎ fù ，yóu yī jiàn pū zǎo de xiǎo shì ，dù fǔ jìng lián xiǎng dào zhěng gè guó jiā dà jú ，yǐ zhì yú liú lèi 。zhè yī fāng miàn gù rán shì tā nà rè ài zǔ guó 、rè ài rén mín de sī xiǎng gǎn qíng de zì rán liú lù ；lìng yī fāng miàn ，yě shì diǎn xǐng 、kāi dǎo wú láng de yīng yǒu de wén zhāng 。ràng tā zhī dào ：“zài zhè bīng huāng mǎ luàn de qíng kuàng xià ，kǔ nán de rén hái yǒu de shì ，jué bú zhǐ guǎ fù yī gè ；zhàn luàn de jú miàn bú gǎi biàn ，jiù lián wǒ men zì jǐ de shēng huó yě bú jiàn dé yǒu bǎo zhàng ，wǒ men xiàn zài bú zhèng shì yīn wéi zhàn luàn ér tóng zài yuǎn fāng zuò kè ，ér nǐ bú shì hái zhù zhe wǒ de cǎo táng ma ？”zuì hòu yī jù shī ，hǎo xiàng chě dé tài yuǎn ，hǎo xiàng hé quàn zǔ wú láng chā lí bā de zhǔ tí wú guān ，qí shí shì dà yǒu guān xì ，dà yǒu zuò yòng de 。xī wàng tā yóu cǐ néng zhàn dé gāo yī diǎn ，kàn dé yuǎn yī diǎn ，xiǎng dé kāi yī diǎn ，tā zì rán jiù bú huì zài jǐ kē zǎo zǐ shàng jīn jīn jì jiào (...)
shuí niàn fāng jìng xiǎo ，xīn lǜ jiān jiān ，wèn xùn jīn hé xǔ 。yù lěng chāi tóu ，luó kuān dài yǎn ，piāo miǎo qīng luán nán yù 。wàng duàn bì yún shēn chù ，yǐ biàn huà lán jiāng mù 。kōng chóu chàng ，gèng jiāng tóu táo yè ，liū héng bō dù 。
kōng fù shí jú yōu ，wú cè qū hú lǔ 。
zuì hòu liǎng jù “yǐ sù zhēng qiú pín dào gǔ ，zhèng sī róng mǎ lèi yíng jīn ”，shì quán shī jié xué ，yě shì quán shī de dǐng diǎn 。biǎo miàn shàng shì duì ǒu jù ，qí shí bìng fēi píng liè de jù zǐ ，yīn wéi shàng xià jù zhī jiān yóu jìn jí yuǎn ，yóu xiǎo dào dà shì yī gè fā zhǎn de guò chéng 。shàng jù ，dù fǔ jiè guǎ fù de sù kǔ ，zhǐ chū le guǎ fù de 、tóng shí yě shì dāng shí guǎng dà rén mín kùn qióng de shè huì gēn yuán 。zhè jiù shì guān lì men de bāo xuē ，yě jiù shì shī zhōng suǒ wèi “zhēng qiú ”，shǐ tā qióng dào le jí diǎn 。zhè yě jiù wéi guǎ fù pū zǎo háng wéi zuò le jìn yī bù de jiě tuō 。xià jù shuō dé gèng yuǎn 、gèng dà 、gèng shēn kè ，zhǐ chū le shǐ rén mín xiàn yú shuǐ shēn huǒ rè zhī zhōng de yòu yī shè huì gēn yuán 。zhè jiù shì “ān shǐ zhī luàn ”yǐ lái chí xù le shí duō nián de zhàn luàn ，jí suǒ wèi “róng mǎ ”。yóu yī gè qióng kǔ de guǎ fù ，yóu yī jiàn pū zǎo de xiǎo shì ，dù fǔ jìng lián xiǎng dào zhěng gè guó jiā dà jú ，yǐ zhì yú liú lèi 。zhè yī fāng miàn gù rán shì tā nà rè ài zǔ guó 、rè ài rén mín de sī xiǎng gǎn qíng de zì rán liú lù ；lìng yī fāng miàn ，yě shì diǎn xǐng 、kāi dǎo wú láng de yīng yǒu de wén zhāng 。ràng tā zhī dào ：“zài zhè bīng huāng mǎ luàn de qíng kuàng xià ，kǔ nán de rén hái yǒu de shì ，jué bú zhǐ guǎ fù yī gè ；zhàn luàn de jú miàn bú gǎi biàn ，jiù lián wǒ men zì jǐ de shēng huó yě bú jiàn dé yǒu bǎo zhàng ，wǒ men xiàn zài bú zhèng shì yīn wéi zhàn luàn ér tóng zài yuǎn fāng zuò kè ，ér nǐ bú shì hái zhù zhe wǒ de cǎo táng ma ？”zuì hòu yī jù shī ，hǎo xiàng chě dé tài yuǎn ，hǎo xiàng hé quàn zǔ wú láng chā lí bā de zhǔ tí wú guān ，qí shí shì dà yǒu guān xì ，dà yǒu zuò yòng de 。xī wàng tā yóu cǐ néng zhàn dé gāo yī diǎn ，kàn dé yuǎn yī diǎn ，xiǎng dé kāi yī diǎn ，tā zì rán jiù bú huì zài jǐ kē zǎo zǐ shàng jīn jīn jì jiào (...)
qián rén píng cǐ cí ，duō yǐ (...)
cháo lái yī shà qíng ，báo mù xī fēng yuǎn 。què yì huáng huā xiǎo yǔ shēng ，wù luò xià 、sān sì diǎn 。
“huā tuì cán hóng qīng xìng xiǎo 。”tuì duì zhǐ yán sè biàn qiǎn huò xiāo shī 。kāi tóu yī jù miáo xiě (...)
sì yuè shí jiē fán shuāng jiàng ，shuāng jiàng shī shí xīn yōu shāng 。mín xīn yǐ luàn yáo yán qǐ ，yáo yán chuán bō biàn sì fāng 。dú wǒ yī rén chóu dāng shì ，yōu sī bú qù yíng rào zhǎng 。kě lián dān jīng yòu shòu pà ，yōu sī chéng jí bìng nán dāng 。　　fù mǔ shēng wǒ bú féng shí ，wéi hé lìng wǒ zāo huò yāng ？kǔ nán bú zǎo yě bú wǎn ，cǐ shí qià luò wǒ tóu shàng 。hǎo huà jì dōu zuǐ lǐ shuō ，huài huà yě quán kǒu zhōng jiǎng 。yōu xīn chōng chōng bú hé shí ，yīn cǐ shòu rǔ zāo zhōng shāng 。　　yù yù bú lè xīn lǐ yōu ，xiǎng wǒ méi fú néng xiāo shòu 。píng mín bǎi xìng wú zuì guò ，yě chéng nú pú jū mò liú 。kě bēi wǒ men ruò wáng guó ，lì lù gōng míng nǎ lǐ qiú ？kàn nà wū yā jiāng zhǐ xī ，fēi luò shuí jiā wū yán tóu ？　　yuǎn wàng shù lín chéng yī piàn ，cū xì zhī néng dāng chái shāo 。bǎi xìng zhèng zài wēi nán zhōng ，shàng tiān hūn shuì bú zhī dào 。rú guǒ tiān mìng yǐ què dìng ，méi rén kàng jù néng zòu xiào 。shàng dì huáng huáng zuì yīng míng ，jiū jìng hèn shuí qǐng xiàng gào ？　　rén shuō shān qiū duō me dī ，shí wéi gāo fēng yǔ jun4 lǐng 。mín jiān yáo yán fēn fēn qǐ ，bú qù zhì zhǐ nǎ néng háng 。dàn jiàn lǎo chén shòu zhēng zhào ，qǐng tā zhàn mèng lái wèn xùn 。dōu shuō zì jǐ zuì líng yàn ，wū yā cí xióng shuí fèn qīng ？　　rén shuō tiān kōng duō me gāo ，wǒ què pà zhuàng bǎ yāo wān 。rén shuō dà dì duō me hòu ，wǒ què pà xiàn bǎ jiǎo diǎn 。gāo shēng hū jiào zhè xiē huà ，yǒu tiáo (...)
cǐ shī bú yòng bǐ xìng ，sān zhāng shī quán yòng “fù ”，yǐ liè rén zì xù de kǒu wěn ，zhēn qiē dì shū fā le tā liè hòu àn zì dé yì de qíng huái 。sān zhāng dié chàng ，yì sī bìng liè ，měi zhāng zhī huàn sì gè zì ，dàn què hěn zhòng yào ，qǐ dào le wén yì hù zú de zuò yòng ：shǒu zhāng hù xiàng chēng yù mǐn jié ，cì zhāng hù xiàng sòng yáng shàn liè ，mò zhāng hù xiàng kuā zàn jiàn zhuàng 。shǒu jù kāi kǒu biàn zàn yù ，qǐ dé tū wū ，zhēn shí dì biǎo dá le shī rén yóu zhōng de yǎng mù zhī qíng 。tā zài náo shān yǔ liè rén ǒu rán pèng miàn ，yǎn jiàn duì fāng zhú liè shì nà yàng mǐn jié 、xián shú ér yǒu lì ，pèi fú zhī zhì ，bú jìn tuō kǒu ér chū “zǐ zhī hái （mào 、chāng ）xī ”，zhè shì fā zì xīn dǐ de zàn tàn ，“zǐ ”shì duì nà wèi tóng háng de jìng chēng 。cì jù diǎn míng tā men xiàng yù de dì diǎn zài náo shān nán miàn de dào lù shàng 。“zāo ”zì biǎo míng tā men bìng fēi shì xiān yuē dìng ，zhī shì xiè hòu xiàng yù bà le 。zhèng yīn wéi rú cǐ ，shī rén cái huì nà yàng jīng xǐ bú yǐ ，shí fèn jī dòng 。dì sān jù shuō tā men yóu xiàng yù ér hé zuò ，gòng tóng fèn lì zhuī shā liǎng (...)
cǐ shī jí jǐng shū qíng ，qì xiàng fēi fán ér lǜ fǎ jīng yán 。shǒu lián diǎn tí ，gǔ pǔ xióng kuò 。hàn lián miáo huì rì yìng bō tāo yǔ fēng sǎo àn shā zhī jǐng ，tū xiàn huáng hé de qì shì 。jǐng lián yóu jǐng ér qíng ，suī kǎi tàn yī jǐ zhī shēn shì ，què bú wéi chóu qíng suǒ kùn 。yáng fān qǐ chéng zhī jì ，xīn zhōng pō jiào shū chàng 。wěi lián zé shùn cǐ ér xià ，jiāng qí wēi miào de xīn jìng ，huà zuò yī piàn hún máng ér yōu yuǎn de jìng jiè ，gěi rén yǐ huí wèi wú qióng zhī gǎn 。(...)
“huā tuì cán hóng qīng xìng xiǎo 。”tuì duì zhǐ yán sè biàn qiǎn huò xiāo shī 。kāi tóu yī jù miáo xiě (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

“花褪残红青杏小。”褪对旨颜色变浅或消失。开头一句描写(...)
这首词，上阕写景，下阕抒情，段落极为分明。一起写静境，焚香消暑，取心定自然凉之意，或暗示在热闹场中服一副清凉剂，两句写境静心也静。三、四句写静中有噪，“鸟雀呼晴”，一“呼”字，(...)
词的第一句“月去疏帘才数尺”句面上讲的是月离“疏帘”的距离近，实则是暗示当时的月光异常的明亮皎洁，能见度高。作者起笔含蓄，浓重细密的心思积而不发，这也多与作者在长年艰辛苦难的生活中所养成的隐忍低敛的性格相关。另一方面，第一句也是在为第三句做铺垫：当时的月亮离稀疏摇曳的窗帘近在咫尺，一阵乌鹊惊飞而起，当空略过，凭空留(...)
上阕写清幽梦境及梦醒后的怅然若失之感。起三句总写秋夜清景，各以霜、水分喻月、风，并小结以“清景无限”，赏爱之心已溢于言外。首句写月色明亮，皎洁如霜；秋风和畅，清凉如水，把人引入了一个无限清幽的境地。“清景无限”既是对暮秋夜景的描绘，也是词人的心灵得到清景抚慰后的情感抒发。“清”字是核心，盖既有夜风清凉之感，又有超越现实之外的清净之意。“曲港”三句接写梦境，静中见动，仍是着力刻画“清景”，只是视点相对集中而已。景由大入小，由静变动：曲港跳鱼，圆荷泻露。鱼跳向上，露泻向下，一上一下，错落有致。鱼跳暗点人静，露泻可见夜深。词人以动衬静，使本来就十分寂静的深夜，显得越发安谧了。“寂寞无人见”一句，含意颇深：园池中跳鱼泻露之景，夜夜可有，终是无人见的时候多；自己偶来，若是无心，虽在眼前，亦不得见。夜深人静之时，人事已歇，自然界却是生机初展，只是这种生机罕为人见，徒形寂寞而已。在梦境中揭示人与自然的矛盾，又以自然之清幽生趣对比人事之无情，则虽云写梦，实是曲写现实。然鱼跳曲港、露泻圆荷虽也不无声响，终不至于惊动梦境。只是三更时候的铿然鼓声才扰人清梦，使清景顿失。词句转从听觉写夜之幽深、梦之惊断：三更鼓响，秋夜深沉；一片叶落，铿然作声。“紞如”和“铿然”写出了声之清晰，以声点静，更加重加浓了夜之清绝和幽绝。悠然如云的梦境倏地被鼓声叶声惊(...)

相关赏析

纵使君来岂堪折！
点检尊前主与宾。今宵依旧昨宵人。自缘笑语生和气，不为风光属小春。
前人评此词，多以(...)
春阴低画阁，梅瓣琼英落。晓光浮绿野，草色翠纱(...)
十分竹瘦松坚。看君自是长年。若解尊前痛饮，精神便是神仙。
咚咚作响伐木声，嘤嘤群鸟相和鸣。鸟(...)

作者介绍

陆瀍 苏州嘉兴人。能诗。德宗贞元元年进士。宪宗元和中，累官主客郎中、户部郎中。十三年，为给事中。穆宗即位，以曾为东宫侍从之臣，赐爵。