自桃川至辰州绝句四十有二 其一八

自桃川至辰州绝句四十有二 其一八原文：

倾国艳，难再得。还可恨，还堪忆。看书寻旧锦，衫裁新碧。莺蝶一春花里活，可堪风雨飘红白。问谁家、却有燕归梁，香泥湿。
词的主旨在于相思忆别。上阕为下阕作了铺垫，下阕是上阕的发展和深化。起首二句从内心和外貌两个方面刻画女子的形象：她的感情非常深挚，她的思想非常真诚。不但品德好，仪容也很美。仅仅“眉长鬓青”四字，便把她美丽的容貌刻画出来。古代女子以长眉为美。这里仅以寥寥四字，便如电影中的特写镜头，把人物的主要特征——两道修眉，一头秀发，非常鲜明地展现在读者面前。它没有浓墨重涂，而只是象素描一般，几笔勾勒，便给人留下深刻的印象。“小楼”二句，写环境，写动作。在唐宋词中，凡称小楼，或指佳人独处的妆楼，或指文人孤栖的寓所。因此长期以来小楼在读者的心目中成为一种诗化的意象。这里的小楼，是指女子的妆楼。此刻一轮明月，照进小楼，如此良夜，这位女子弹起秦筝，清音缭绕，令人陶醉。词人没有也不可能在小词中像韩愈《听颖师弹琴》、白居易《琵琶行》那样，以众多的比喻形容音乐的美妙动听，而只是用“春风”二字概括出筝声的神韵。这声音好似春风，它荡漾于小楼，使楼内充满温馨；它萦回于女子的心房，使她情意绵绵。此处的“写”字，用语极其工妙，它既生动地表现出了筝声意境和神韵，又暗示了女子的灵心慧性，表现力极强，可谓千锤百炼，妙手偶得。下阕又陡转笔势，将沉浸在甜蜜中的回忆拉回到寂寞相思的无情现实。“思君忆君，魂牵梦萦”，也是用白描手法，纯系口语白话，然又归于醇雅。用语极其工丽，但其艺术效果却不如这里来得好。原因何在？就在简炼明确如从口出，因而入人最易，感人也深。倘加以状语、定语，再间以典故，丽则丽矣，工则工矣，但读(...)
上阕前三句写孤雁失群；接着写失群后的孤独。“楚江空晚。怅离群万里，恍然惊散。”以困顿惆怅的情怀起笔，伴孤雁一起飞来。起句境界暗淡、空旷、寂寥、肃杀。楚江，指湖南地方。衡阳有回雁峰，又雁多经潇湘。潇湘、衡阳皆楚地。作者把雁置于这空阔的空间，不惟反衬雁之“孤”“小”，且为全词定下低沉的基调。惟其“空”，才愈见离群雁之“孤”；惟其“晚”，才更显离群雁之“凄冷”：可谓景中含情。这特定的审美感受，却是通过自然而平常的四个字，由视觉贯通了读者的触觉来传达的，下笔不可谓不“空”。“怅离群万里，恍然惊散”。离群而“散”，已觉“恍然”，而“万里”，更足可悲，这怎能不使孤雁在“惊”悸(...)
③安期：指安期生。传说中的仙人，居住在东海仙山。
《登金陵凤凰台》是唐代的律诗中脍炙人口的杰作。开头两句李白以凤凰台的传说起笔落墨，用以表达对时空变幻的感慨。“凤凰台上凤凰游，凤去台空江自流”，自然而然，明快畅顺；虽然十四个字中连用了三个“凤”字，但丝毫不使人嫌其重复，更没有常见咏史诗的那种刻板、生硬的毛病。凤凰台为地点，在旧金陵城之西南。据《江南通志》载：“凤凰台在江宁府城内之西南隅，犹有陂陀，尚可登览。宋元嘉十六年，有三鸟翔集山间，文彩五色，状如孔雀，音声谐和，众鸟群附，时人谓之凤凰。起台于山，谓之凤凰山，里曰凤凰里。”李白用“凤凰台”不是一般意义上的登临抒怀，而是别有机杼。从远古时代开始，凤凰便一直(...)
这首诗的主旨，前人多有阐述，而清代学者方玉润的《诗经原始》最能道出诗人的良苦用心。他说：“此诗专以迁都定鼎为言。文王之迁丰也，‘匪棘其欲’，盖‘求厥宁’，以‘追来孝’耳；然已兆宅镐之先声。武王之迁镐也，岂徒继伐，盖建辟廱以贻孙谋耳，又无非成作丰之素志。故文、武对举，并言文之心即武之心，武之事实文之事。自有日进于大之势，更有事不容已之机。文、武亦顺乎天心之自然而已，夫岂有私意于其间哉？《序》云‘继伐’，固非诗人意旨；即《集传》所谓‘此诗言文王迁丰，武王迁镐之事’，又何待言？盖诗人命意必有所在。《(...)
俏冤(...)
老官人，不要怪我老人家多嘴。你自从开这卦铺已来，也赚的够了，刚刚吃拿了一个银子去，便关上铺门，何等小器。我闻的古人有言：智者千虑，必有一失。你算了三十年的卦，从不曾算差了，止差了一个，也不为多。你的名头传播的远了，那算卦的人，难道为这一个不着便不来要你算？若如此，别家起课的，鬼也没的上门了，如今这青天白日，关着铺门，像甚么模样？便好道："一日不害羞，三日吃饱饭"。我们靠手艺的买卖，怎害得许多羞？老官人，你依我说，到厢子角儿里再取出个银子来，待我依旧开了铺面，挂上招牌，挑出这甘罚的银子去，怕做甚的？你可不是这等说。我这一个挑着三十年了，如今被人拿去，我是出大言牌的，教我有甚嘴脸好见那火算卦的人？不若且关铺门几日，等他一街两巷的人再三求我算卦，然后重开铺面，方才好看。我在此闷坐，甚是无事，你说你那年月日时来，等我与你闲算咱。你要算我的命？被别人拿了你银子去，拿我来衬铺儿。老官人，你不济事，不要算我罢。你这老弟子孩儿，我好意与你掐算掐算，讲这等胡(...)
“莺啼啼不尽，任燕语、语难通。”起笔便充满哀伤。又是一年春天，处处莺啼燕语。词人面对大好春光，满腹伤心事，即使让那啼叫不停的莺和燕来诉说，恐怕也无法说尽，更何况人鸟语言不通，它们如何了解词人的伤心怀抱？“这一点闲愁，十年不断，恼乱春风。”十年不断之隐痛，却道为一点闲愁，貌似平易却更见痛之深。恼乱即撩乱，宋人口语。十年以来，每逢春天，这种心情就格外为春风所撩乱。词情遂指向十年前的那个春天。当时妻子作诀别之词，有“后回君若重来”之句，故下边写出“重来故人不见，但依然、杨柳小楼东”。十年后的这天，词人终于重来旧地，小楼东畔，杨柳依依，仿佛当日“道旁杨柳依依，千丝万缕”(...)
此词情景相生而又契合无间，设喻新巧而又隽永传神，具有独特的意境，充分体现了小晏词“词情婉丽”、“曲折深婉”的特色。
空梁蛇脱，旧巢无复归燕。

自桃川至辰州绝句四十有二 其一八拼音解读：

qīng guó yàn ，nán zài dé 。hái kě hèn ，hái kān yì 。kàn shū xún jiù jǐn ，shān cái xīn bì 。yīng dié yī chūn huā lǐ huó ，kě kān fēng yǔ piāo hóng bái 。wèn shuí jiā 、què yǒu yàn guī liáng ，xiāng ní shī 。
cí de zhǔ zhǐ zài yú xiàng sī yì bié 。shàng què wéi xià què zuò le pù diàn ，xià què shì shàng què de fā zhǎn hé shēn huà 。qǐ shǒu èr jù cóng nèi xīn hé wài mào liǎng gè fāng miàn kè huà nǚ zǐ de xíng xiàng ：tā de gǎn qíng fēi cháng shēn zhì ，tā de sī xiǎng fēi cháng zhēn chéng 。bú dàn pǐn dé hǎo ，yí róng yě hěn měi 。jǐn jǐn “méi zhǎng bìn qīng ”sì zì ，biàn bǎ tā měi lì de róng mào kè huà chū lái 。gǔ dài nǚ zǐ yǐ zhǎng méi wéi měi 。zhè lǐ jǐn yǐ liáo liáo sì zì ，biàn rú diàn yǐng zhōng de tè xiě jìng tóu ，bǎ rén wù de zhǔ yào tè zhēng ——liǎng dào xiū méi ，yī tóu xiù fā ，fēi cháng xiān míng dì zhǎn xiàn zài dú zhě miàn qián 。tā méi yǒu nóng mò zhòng tú ，ér zhī shì xiàng sù miáo yī bān ，jǐ bǐ gōu lè ，biàn gěi rén liú xià shēn kè de yìn xiàng 。“xiǎo lóu ”èr jù ，xiě huán jìng ，xiě dòng zuò 。zài táng sòng cí zhōng ，fán chēng xiǎo lóu ，huò zhǐ jiā rén dú chù de zhuāng lóu ，huò zhǐ wén rén gū qī de yù suǒ 。yīn cǐ zhǎng qī yǐ lái xiǎo lóu zài dú zhě de xīn mù zhōng chéng wéi yī zhǒng shī huà de yì xiàng 。zhè lǐ de xiǎo lóu ，shì zhǐ nǚ zǐ de zhuāng lóu 。cǐ kè yī lún míng yuè ，zhào jìn xiǎo lóu ，rú cǐ liáng yè ，zhè wèi nǚ zǐ dàn qǐ qín zhēng ，qīng yīn liáo rào ，lìng rén táo zuì 。cí rén méi yǒu yě bú kě néng zài xiǎo cí zhōng xiàng hán yù 《tīng yǐng shī dàn qín 》、bái jū yì 《pí pá háng 》nà yàng ，yǐ zhòng duō de bǐ yù xíng róng yīn lè de měi miào dòng tīng ，ér zhī shì yòng “chūn fēng ”èr zì gài kuò chū zhēng shēng de shén yùn 。zhè shēng yīn hǎo sì chūn fēng ，tā dàng yàng yú xiǎo lóu ，shǐ lóu nèi chōng mǎn wēn xīn ；tā yíng huí yú nǚ zǐ de xīn fáng ，shǐ tā qíng yì mián mián 。cǐ chù de “xiě ”zì ，yòng yǔ jí qí gōng miào ，tā jì shēng dòng dì biǎo xiàn chū le zhēng shēng yì jìng hé shén yùn ，yòu àn shì le nǚ zǐ de líng xīn huì xìng ，biǎo xiàn lì jí qiáng ，kě wèi qiān chuí bǎi liàn ，miào shǒu ǒu dé 。xià què yòu dǒu zhuǎn bǐ shì ，jiāng chén jìn zài tián mì zhōng de huí yì lā huí dào jì mò xiàng sī de wú qíng xiàn shí 。“sī jun1 yì jun1 ，hún qiān mèng yíng ”，yě shì yòng bái miáo shǒu fǎ ，chún xì kǒu yǔ bái huà ，rán yòu guī yú chún yǎ 。yòng yǔ jí qí gōng lì ，dàn qí yì shù xiào guǒ què bú rú zhè lǐ lái dé hǎo 。yuán yīn hé zài ？jiù zài jiǎn liàn míng què rú cóng kǒu chū ，yīn ér rù rén zuì yì ，gǎn rén yě shēn 。tǎng jiā yǐ zhuàng yǔ 、dìng yǔ ，zài jiān yǐ diǎn gù ，lì zé lì yǐ ，gōng zé gōng yǐ ，dàn dú (...)
shàng què qián sān jù xiě gū yàn shī qún ；jiē zhe xiě shī qún hòu de gū dú 。“chǔ jiāng kōng wǎn 。chàng lí qún wàn lǐ ，huǎng rán jīng sàn 。”yǐ kùn dùn chóu chàng de qíng huái qǐ bǐ ，bàn gū yàn yī qǐ fēi lái 。qǐ jù jìng jiè àn dàn 、kōng kuàng 、jì liáo 、sù shā 。chǔ jiāng ，zhǐ hú nán dì fāng 。héng yáng yǒu huí yàn fēng ，yòu yàn duō jīng xiāo xiāng 。xiāo xiāng 、héng yáng jiē chǔ dì 。zuò zhě bǎ yàn zhì yú zhè kōng kuò de kōng jiān ，bú wéi fǎn chèn yàn zhī “gū ”“xiǎo ”，qiě wéi quán cí dìng xià dī chén de jī diào 。wéi qí “kōng ”，cái yù jiàn lí qún yàn zhī “gū ”；wéi qí “wǎn ”，cái gèng xiǎn lí qún yàn zhī “qī lěng ”：kě wèi jǐng zhōng hán qíng 。zhè tè dìng de shěn měi gǎn shòu ，què shì tōng guò zì rán ér píng cháng de sì gè zì ，yóu shì jiào guàn tōng le dú zhě de chù jiào lái chuán dá de ，xià bǐ bú kě wèi bú “kōng ”。“chàng lí qún wàn lǐ ，huǎng rán jīng sàn ”。lí qún ér “sàn ”，yǐ jiào “huǎng rán ”，ér “wàn lǐ ”，gèng zú kě bēi ，zhè zěn néng bú shǐ gū yàn zài “jīng ”jì (...)
③ān qī ：zhǐ ān qī shēng 。chuán shuō zhōng de xiān rén ，jū zhù zài dōng hǎi xiān shān 。
《dēng jīn líng fèng huáng tái 》shì táng dài de lǜ shī zhōng kuài zhì rén kǒu de jié zuò 。kāi tóu liǎng jù lǐ bái yǐ fèng huáng tái de chuán shuō qǐ bǐ luò mò ，yòng yǐ biǎo dá duì shí kōng biàn huàn de gǎn kǎi 。“fèng huáng tái shàng fèng huáng yóu ，fèng qù tái kōng jiāng zì liú ”，zì rán ér rán ，míng kuài chàng shùn ；suī rán shí sì gè zì zhōng lián yòng le sān gè “fèng ”zì ，dàn sī háo bú shǐ rén xián qí zhòng fù ，gèng méi yǒu cháng jiàn yǒng shǐ shī de nà zhǒng kè bǎn 、shēng yìng de máo bìng 。fèng huáng tái wéi dì diǎn ，zài jiù jīn líng chéng zhī xī nán 。jù 《jiāng nán tōng zhì 》zǎi ：“fèng huáng tái zài jiāng níng fǔ chéng nèi zhī xī nán yú ，yóu yǒu bēi tuó ，shàng kě dēng lǎn 。sòng yuán jiā shí liù nián ，yǒu sān niǎo xiáng jí shān jiān ，wén cǎi wǔ sè ，zhuàng rú kǒng què ，yīn shēng xié hé ，zhòng niǎo qún fù ，shí rén wèi zhī fèng huáng 。qǐ tái yú shān ，wèi zhī fèng huáng shān ，lǐ yuē fèng huáng lǐ 。”lǐ bái yòng “fèng huáng tái ”bú shì yī bān yì yì shàng de dēng lín shū huái ，ér shì bié yǒu jī zhù 。cóng yuǎn gǔ shí dài kāi shǐ ，fèng huáng biàn yī zhí (...)
zhè shǒu shī de zhǔ zhǐ ，qián rén duō yǒu chǎn shù ，ér qīng dài xué zhě fāng yù rùn de 《shī jīng yuán shǐ 》zuì néng dào chū shī rén de liáng kǔ yòng xīn 。tā shuō ：“cǐ shī zhuān yǐ qiān dōu dìng dǐng wéi yán 。wén wáng zhī qiān fēng yě ，‘fěi jí qí yù ’，gài ‘qiú jué níng ’，yǐ ‘zhuī lái xiào ’ěr ；rán yǐ zhào zhái gǎo zhī xiān shēng 。wǔ wáng zhī qiān gǎo yě ，qǐ tú jì fá ，gài jiàn pì yōng yǐ yí sūn móu ěr ，yòu wú fēi chéng zuò fēng zhī sù zhì 。gù wén 、wǔ duì jǔ ，bìng yán wén zhī xīn jí wǔ zhī xīn ，wǔ zhī shì shí wén zhī shì 。zì yǒu rì jìn yú dà zhī shì ，gèng yǒu shì bú róng yǐ zhī jī 。wén 、wǔ yì shùn hū tiān xīn zhī zì rán ér yǐ ，fū qǐ yǒu sī yì yú qí jiān zāi ？《xù 》yún ‘jì fá ’，gù fēi shī rén yì zhǐ ；jí 《jí chuán 》suǒ wèi ‘cǐ shī yán wén wáng qiān fēng ，wǔ wáng qiān gǎo zhī shì ’，yòu hé dài yán ？gài shī rén mìng yì bì yǒu suǒ zài 。《(...)
qiào yuān (...)
lǎo guān rén ，bú yào guài wǒ lǎo rén jiā duō zuǐ 。nǐ zì cóng kāi zhè guà pù yǐ lái ，yě zuàn de gòu le ，gāng gāng chī ná le yī gè yín zǐ qù ，biàn guān shàng pù mén ，hé děng xiǎo qì 。wǒ wén de gǔ rén yǒu yán ：zhì zhě qiān lǜ ，bì yǒu yī shī 。nǐ suàn le sān shí nián de guà ，cóng bú céng suàn chà le ，zhǐ chà le yī gè ，yě bú wéi duō 。nǐ de míng tóu chuán bō de yuǎn le ，nà suàn guà de rén ，nán dào wéi zhè yī gè bú zhe biàn bú lái yào nǐ suàn ？ruò rú cǐ ，bié jiā qǐ kè de ，guǐ yě méi de shàng mén le ，rú jīn zhè qīng tiān bái rì ，guān zhe pù mén ，xiàng shèn me mó yàng ？biàn hǎo dào ："yī rì bú hài xiū ，sān rì chī bǎo fàn "。wǒ men kào shǒu yì de mǎi mài ，zěn hài dé xǔ duō xiū ？lǎo guān rén ，nǐ yī wǒ shuō ，dào xiāng zǐ jiǎo ér lǐ zài qǔ chū gè yín zǐ lái ，dài wǒ yī jiù kāi le pù miàn ，guà shàng zhāo pái ，tiāo chū zhè gān fá de yín zǐ qù ，pà zuò shèn de ？nǐ kě bú shì zhè děng shuō 。wǒ zhè yī gè tiāo zhe sān shí nián le ，rú jīn bèi rén ná qù ，wǒ shì chū dà yán pái de ，jiāo wǒ yǒu shèn zuǐ liǎn hǎo jiàn nà huǒ suàn guà de rén ？bú ruò qiě guān pù mén jǐ rì ，děng tā yī jiē liǎng xiàng de rén zài sān qiú wǒ suàn guà ，rán hòu zhòng kāi pù miàn ，fāng cái hǎo kàn 。wǒ zài cǐ mèn zuò ，shèn shì wú shì ，nǐ shuō nǐ nà nián yuè rì shí lái ，děng wǒ yǔ nǐ xián suàn zán 。nǐ yào suàn wǒ de mìng ？bèi bié rén ná le nǐ yín zǐ qù ，ná wǒ lái chèn pù ér 。lǎo guān rén ，nǐ bú jì shì ，bú yào suàn wǒ bà 。nǐ zhè lǎo dì zǐ hái ér ，wǒ hǎo yì yǔ nǐ qiā suàn qiā suàn ，jiǎng zhè děng hú (...)
“yīng tí tí bú jìn ，rèn yàn yǔ 、yǔ nán tōng 。”qǐ bǐ biàn chōng mǎn āi shāng 。yòu shì yī nián chūn tiān ，chù chù yīng tí yàn yǔ 。cí rén miàn duì dà hǎo chūn guāng ，mǎn fù shāng xīn shì ，jí shǐ ràng nà tí jiào bú tíng de yīng hé yàn lái sù shuō ，kǒng pà yě wú fǎ shuō jìn ，gèng hé kuàng rén niǎo yǔ yán bú tōng ，tā men rú hé le jiě cí rén de shāng xīn huái bào ？“zhè yī diǎn xián chóu ，shí nián bú duàn ，nǎo luàn chūn fēng 。”shí nián bú duàn zhī yǐn tòng ，què dào wéi yī diǎn xián chóu ，mào sì píng yì què gèng jiàn tòng zhī shēn 。nǎo luàn jí liáo luàn ，sòng rén kǒu yǔ 。shí nián yǐ lái ，měi féng chūn tiān ，zhè zhǒng xīn qíng jiù gé wài wéi chūn fēng suǒ liáo luàn 。cí qíng suí zhǐ xiàng shí nián qián de nà gè chūn tiān 。dāng shí qī zǐ zuò jué bié zhī cí ，yǒu “hòu huí jun1 ruò zhòng lái ”zhī jù ，gù xià biān xiě chū “zhòng lái gù rén bú jiàn ，dàn yī rán 、yáng liǔ xiǎo lóu dōng ”。shí nián hòu de zhè tiān ，cí rén zhōng yú zhòng lái jiù dì ，xiǎo lóu dōng pàn ，yáng liǔ yī yī ，fǎng fó dāng rì “dào páng yáng liǔ yī yī ，qiān sī wàn lǚ ”(...)
cǐ cí qíng jǐng xiàng shēng ér yòu qì hé wú jiān ，shè yù xīn qiǎo ér yòu jun4 yǒng chuán shén ，jù yǒu dú tè de yì jìng ，chōng fèn tǐ xiàn le xiǎo yàn cí “cí qíng wǎn lì ”、“qǔ shé shēn wǎn ”de tè sè 。
kōng liáng shé tuō ，jiù cháo wú fù guī yàn 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

空梁蛇脱，旧巢无复归燕。
今日送君须尽醉， 明朝相忆路漫漫！
天与秋光，转转情伤，探金英知近重阳。薄衣初试，绿蚁新尝，渐一番风，一番雨，一番凉。

相关赏析

即使桃花潭水有一千尺那么深，也不及汪伦送别我的一片情深。注释
倾国艳，难再得。还可恨，还堪忆。看书寻旧锦，衫裁新碧。莺蝶一春花里活，可堪风雨飘红白。问谁家、却有燕归梁，香泥湿。
今日送君须尽醉， 明朝相忆路漫漫！
虫娘举措皆温润。每到婆娑偏恃俊。香檀敲缓玉纤迟，画鼓声催莲步紧。
⑹即：就。防远客：指贫妇人对新来的主人存有戒心。防：提防，心存戒备。一作“知”。远客：指吴郎。多事：多心，不必要的担心。

作者介绍

梁霭 清广东南海人，字佩琼，一字飞素。潘飞声妻。伉俪甚笃。为诗幽曲纤峭，感人肺腑。卒年二十六。有《飞素阁集》。