太子纳妃太平公主出降

太子纳妃太平公主出降原文：

香也。
（张千领祗候排衙科，喝云）在衙人马平安！喏！（外扮包待制上，诗云）咚咚衙鼓响，公吏两边排。阎王生死殿，东岳摄魂台。老夫姓包名拯字希文，庐州金斗那四望乡老儿村人也。官拜龙图阁待制学士，正授开封府尹。今日升厅，坐起早衙。张千、分付司房，有合签押的文书，将来老夫签押。（张千云）六房吏典，有甚么合签押的文书？（内应科）（张千云）可不早说！早是酸枣县解到一起偷马贼赵顽驴。（包待制云）与我拿过来！开了那行枷者！兀那小厮，你是赵顽驴，是你偷马来？（犯人云）是小的偷马来。（包待制云）张千，上了长枷，下在死囚牢里去。（押下）（包待制云）老夫这一会儿困倦。张千，你与六房吏典，休要大惊小怪的，老夫暂时歇息咱。（张千云）大小属官，两廊吏典，休要大惊小怪的，大人歇息哩！（包做伏案睡做梦科，云）老夫公事操心，那里睡的到眼里？待老夫闲步游玩咱。来到这开封府厅后一个小角门，我推开这门。我试看者，是一个好花园也。你看那百花烂漫，春景融和。兀那花丛里一个撮角亭子，亭子上结下个蜘蛛罗网，花间飞将一个蝴蝶儿来，正打在网中。（诗云）包拯暗暗伤怀，蝴蝶曾打飞来。休道人无生死，草虫也有非灾。呀，蠢动含灵，皆有佛性。飞将一个大蝴蝶来，救出这蝴蝶去了。呀，又飞了一个小蝴蝶打在网中，那大蝴蝶必定来救他。……好奇怪也！那大蝴蝶两次三番只在花丛上飞，不救那小蝴蝶，扬长飞去了。圣人道："恻隐之心，人皆有之。"你不救，等我救。（做放科）（张千云）喏，午时了也。（包待制(...)
但以寓言作诗，在(...)
客子愁来，闲信马、到涵空阁。谁为我、敛云收雾，青天为幕。八万顷湖如镜静，波神护断东南角。望孤帆、杳杳度微茫，山邀却。
“簌簌衣巾落枣花”，按照文意本来应该是“枣花簌簌落衣巾”。古人写诗词，常常根据格律和修辞的需要，把句子成分的次序加以调动，这里就是如此。“簌簌[sù]”，是形容枣花纷纷落下的样子。“衣巾”，是衣服和头巾。古代服装，男人往往戴头巾。枣树在初夏开出黄绿色的小花。作者不是从旁边看到落枣花，而是行经枣树下，或是伫[zhù]立枣树下，这样枣花才能落到衣巾上。接下去，“村南村北响缫车”。“缫[sāo]车”，一种抽取蚕丝的手摇工具。村子里从南头到北头缫丝的声音响成一片，原来蚕农们正在紧张地劳动。这里，有枣花散落，有缫车歌唱，在路边古老的柳树下，还有一个身披牛衣的农民在卖黄瓜。“牛衣”，是一种用麻或草编成的，用来覆盖牛身的织物，(...)
日月光天德，山河壮帝居。太平无一事，回首忆关雎。寡人御极以来，幸喜四海升平，八方宁靖。因乏嗣子，每切忧心。虽尝听史官之奏陈，也曾广后宫之御幸，终是宜男未效，继体无人，教寡人如何不烦恼也。天祐宋室，《螽斯》、《麟趾》之庆，当必有期。愿陛下自宽。某楚王，今日为何领着太子见我皇兄去？只因寇承御同除琳救出太子，送到我府中收养，整整抬举了十年光景，想刘皇后也难下手了。我皇兄一向为着乏嗣，眉头不曾有展放之日。我领去朝见皇兄，只待问起时节，因而说开就里，使他母子团圆，多少是好。宫官，快报复去，有赵德芳带领世子朝见。臣赵德芳见。御弟免礼。愿陛下万岁！万岁！万万岁！御弟，这是你第几个世子？这个是臣的幼子，是第十二个。看他生相似龙行虎步，好生不凡。今年多大年纪了？臣生十岁了也。御弟，你这世子是那个美人所出？本李美。且住者，今日有事忙哩，改日另行奏知万岁。贱妾置酒在椒风馆中，请饮宴去来。嗨！我则说的李美两个字。还不曾道出那人字来，这刘皇后就搀着皇兄饮宴去了。好狠人也！刘皇后，你左使这一片黑心肠做甚么？太子养在我宫中，已长成十岁了，我怕你还诓的去撇在金水桥河下哩！我且再看机会，奏知皇兄便了。世子，你且随我回府去来。理会的。事不关心，关心者乱。十(...)
“南高峰，北高峰”，聪明的作者就巧妙地利用现存的两座山峰的名字领起，起笔通俗、简洁，而又自然地将词引入特定的环境之中。一开篇也就将读者引入词中。南高峰、北高峰，是西湖十景之一。“南北高峰旧往还，芒鞋踏遍两山间”。古住今来多少游人墨客登高怀远留下诗词画卷。烟笼雾绕，云掩双峰，更增添了它的美和浓浓的诗情画意，清代文人直称之为“双峰插云”。“南北高峰云淡浓”，抓住其美的特征，而且词简意丰，具有极强表现力，试想那云的飘浮聚散，色的轻重厚薄，景的幻化多姿，不都蕴含在“淡浓”二字之中吗！尤为可贵的是双峰皆然，那真是目不暇接，美不胜收。“湖山图画中”总括山水如画，极言其美，收束上片；一面又以“山”连及“湖”，再以“湖”字暗逗下片，上承下转，出乎自然。“万顷西湖水贴天，芙蓉杨柳乱秋烟”（钟禧《和友人招游西湖》）。湖水中有芙蓉，芙蓉映衬湖水，恰如“绿叶红花”，相得益彰。
则为这汉家宇宙，好着俺两条眉锁庙廊愁。恰便似花开值雨，怎的个叶落归秋。俺只问鸳鹭班中怎容的诸盗(...)
同归无早晚，颍水有清源。
日月光天德，山河壮帝居。太平无一事，回首忆关雎。寡人御极以来，幸喜四海升平，八方宁靖。因乏嗣子，每切忧心。虽尝听史官之奏陈，也曾广后宫之御幸，终是宜男未效，继体无人，教寡人如何不烦恼也。天祐宋室，《螽斯》、《麟趾》之庆，当必有期。愿陛下自宽。某楚王，今日为何领着太子见我皇兄去？只因寇承御同除琳救出太子，送到我府中收养，整整抬举了十年光景，想刘皇后也难下手了。我皇兄一向为着乏嗣，眉头不曾有展放之日。我领去朝见皇兄，只待问起时节，因而说开就里，使他母子团圆，多少是好。宫官，快报复去，有赵德芳带领世子朝见。臣赵德芳见。御弟免礼。愿陛下万岁！万岁！万万岁！御弟，这是你第几个世子？这个是臣的幼子，是第十二个。看他生相似龙行虎步，好生不凡。今年多大年纪了？臣生十岁了也。御弟，你这世子是那个美人所出？本李美。且住者，今日有事忙哩，改日另行奏知万岁。贱妾置酒在椒风馆中，请饮宴去来。嗨！我则说的李美两个字。还不曾道出那人字来，这刘皇后就搀着皇兄饮宴去了。好狠人也！刘皇后，你左使这一片黑心肠做甚么？太子养在我宫中，已长成十岁了，我怕你还诓的去撇在金水桥河下哩！我且再看机会，奏知皇兄便了。世子，你且随我回府去来。理会的。事不关心，关心者乱。十(...)

太子纳妃太平公主出降拼音解读：

xiāng yě 。
（zhāng qiān lǐng zhī hòu pái yá kē ，hē yún ）zài yá rén mǎ píng ān ！nuò ！（wài bàn bāo dài zhì shàng ，shī yún ）dōng dōng yá gǔ xiǎng ，gōng lì liǎng biān pái 。yán wáng shēng sǐ diàn ，dōng yuè shè hún tái 。lǎo fū xìng bāo míng zhěng zì xī wén ，lú zhōu jīn dòu nà sì wàng xiāng lǎo ér cūn rén yě 。guān bài lóng tú gé dài zhì xué shì ，zhèng shòu kāi fēng fǔ yǐn 。jīn rì shēng tīng ，zuò qǐ zǎo yá 。zhāng qiān 、fèn fù sī fáng ，yǒu hé qiān yā de wén shū ，jiāng lái lǎo fū qiān yā 。（zhāng qiān yún ）liù fáng lì diǎn ，yǒu shèn me hé qiān yā de wén shū ？（nèi yīng kē ）（zhāng qiān yún ）kě bú zǎo shuō ！zǎo shì suān zǎo xiàn jiě dào yī qǐ tōu mǎ zéi zhào wán lǘ 。（bāo dài zhì yún ）yǔ wǒ ná guò lái ！kāi le nà háng jiā zhě ！wū nà xiǎo sī ，nǐ shì zhào wán lǘ ，shì nǐ tōu mǎ lái ？（fàn rén yún ）shì xiǎo de tōu mǎ lái 。（bāo dài zhì yún ）zhāng qiān ，shàng le zhǎng jiā ，xià zài sǐ qiú láo lǐ qù 。（yā xià ）（bāo dài zhì yún ）lǎo fū zhè yī huì ér kùn juàn 。zhāng qiān ，nǐ yǔ liù fáng lì diǎn ，xiū yào dà jīng xiǎo guài de ，lǎo fū zàn shí xiē xī zán 。（zhāng qiān yún ）dà xiǎo shǔ guān ，liǎng láng lì diǎn ，xiū yào dà jīng xiǎo guài de ，dà rén xiē xī lǐ ！（bāo zuò fú àn shuì zuò mèng kē ，yún ）lǎo fū gōng shì cāo xīn ，nà lǐ shuì de dào yǎn lǐ ？dài lǎo fū xián bù yóu wán zán 。lái dào zhè kāi fēng fǔ tīng hòu yī gè xiǎo jiǎo mén ，wǒ tuī kāi zhè mén 。wǒ shì kàn zhě ，shì yī gè hǎo huā yuán yě 。nǐ kàn nà bǎi huā làn màn ，chūn jǐng róng hé 。wū nà huā cóng lǐ yī gè cuō jiǎo tíng zǐ ，tíng zǐ shàng jié xià gè zhī zhū luó wǎng ，huā jiān fēi jiāng yī gè hú dié ér lái ，zhèng dǎ zài wǎng zhōng 。（shī yún ）bāo zhěng àn àn shāng huái ，hú dié céng dǎ fēi lái 。xiū dào rén wú shēng sǐ ，cǎo chóng yě yǒu fēi zāi 。ya ，chǔn dòng hán líng ，jiē yǒu fó xìng 。fēi jiāng yī gè dà hú dié lái ，jiù chū zhè hú dié qù le 。ya ，yòu fēi le yī gè xiǎo hú dié dǎ zài wǎng zhōng ，nà dà hú dié bì dìng lái jiù tā 。……hǎo qí guài yě ！nà dà hú dié liǎng cì sān fān zhī zài huā cóng shàng fēi ，bú jiù nà xiǎo hú dié ，yáng zhǎng fēi qù le 。shèng rén dào ："cè yǐn zhī xīn ，rén jiē yǒu zhī 。"nǐ bú jiù ，děng wǒ jiù 。（zuò fàng kē ）（zhāng qiān yún ）nuò ，wǔ shí le yě 。（bāo dài zhì (...)
dàn yǐ yù yán zuò shī ，zài (...)
kè zǐ chóu lái ，xián xìn mǎ 、dào hán kōng gé 。shuí wéi wǒ 、liǎn yún shōu wù ，qīng tiān wéi mù 。bā wàn qǐng hú rú jìng jìng ，bō shén hù duàn dōng nán jiǎo 。wàng gū fān 、yǎo yǎo dù wēi máng ，shān yāo què 。
“sù sù yī jīn luò zǎo huā ”，àn zhào wén yì běn lái yīng gāi shì “zǎo huā sù sù luò yī jīn ”。gǔ rén xiě shī cí ，cháng cháng gēn jù gé lǜ hé xiū cí de xū yào ，bǎ jù zǐ chéng fèn de cì xù jiā yǐ diào dòng ，zhè lǐ jiù shì rú cǐ 。“sù sù [sù]”，shì xíng róng zǎo huā fēn fēn luò xià de yàng zǐ 。“yī jīn ”，shì yī fú hé tóu jīn 。gǔ dài fú zhuāng ，nán rén wǎng wǎng dài tóu jīn 。zǎo shù zài chū xià kāi chū huáng lǜ sè de xiǎo huā 。zuò zhě bú shì cóng páng biān kàn dào luò zǎo huā ，ér shì háng jīng zǎo shù xià ，huò shì zhù [zhù]lì zǎo shù xià ，zhè yàng zǎo huā cái néng luò dào yī jīn shàng 。jiē xià qù ，“cūn nán cūn běi xiǎng sāo chē ”。“sāo [sāo]chē ”，yī zhǒng chōu qǔ cán sī de shǒu yáo gōng jù 。cūn zǐ lǐ cóng nán tóu dào běi tóu sāo sī de shēng yīn xiǎng chéng yī piàn ，yuán lái cán nóng men zhèng zài jǐn zhāng dì láo dòng 。zhè lǐ ，yǒu zǎo huā sàn luò ，yǒu sāo chē gē chàng ，zài lù biān gǔ lǎo de liǔ shù xià ，hái yǒu yī gè shēn pī niú yī de nóng mín zài mài huáng guā 。“niú yī ”，shì yī zhǒng yòng má huò cǎo biān chéng de ，yòng lái fù gài niú shēn de zhī wù ，(...)
rì yuè guāng tiān dé ，shān hé zhuàng dì jū 。tài píng wú yī shì ，huí shǒu yì guān jū 。guǎ rén yù jí yǐ lái ，xìng xǐ sì hǎi shēng píng ，bā fāng níng jìng 。yīn fá sì zǐ ，měi qiē yōu xīn 。suī cháng tīng shǐ guān zhī zòu chén ，yě céng guǎng hòu gōng zhī yù xìng ，zhōng shì yí nán wèi xiào ，jì tǐ wú rén ，jiāo guǎ rén rú hé bú fán nǎo yě 。tiān yòu sòng shì ，《zhōng sī 》、《lín zhǐ 》zhī qìng ，dāng bì yǒu qī 。yuàn bì xià zì kuān 。mǒu chǔ wáng ，jīn rì wéi hé lǐng zhe tài zǐ jiàn wǒ huáng xiōng qù ？zhī yīn kòu chéng yù tóng chú lín jiù chū tài zǐ ，sòng dào wǒ fǔ zhōng shōu yǎng ，zhěng zhěng tái jǔ le shí nián guāng jǐng ，xiǎng liú huáng hòu yě nán xià shǒu le 。wǒ huáng xiōng yī xiàng wéi zhe fá sì ，méi tóu bú céng yǒu zhǎn fàng zhī rì 。wǒ lǐng qù cháo jiàn huáng xiōng ，zhī dài wèn qǐ shí jiē ，yīn ér shuō kāi jiù lǐ ，shǐ tā mǔ zǐ tuán yuán ，duō shǎo shì hǎo 。gōng guān ，kuài bào fù qù ，yǒu zhào dé fāng dài lǐng shì zǐ cháo jiàn 。chén zhào dé fāng jiàn 。yù dì miǎn lǐ 。yuàn bì xià wàn suì ！wàn suì ！wàn wàn suì ！yù dì ，zhè shì nǐ dì jǐ gè shì zǐ ？zhè gè shì chén de yòu zǐ ，shì dì shí èr gè 。kàn tā shēng xiàng sì lóng háng hǔ bù ，hǎo shēng bú fán 。jīn nián duō dà nián jì le ？chén shēng shí suì le yě 。yù dì ，nǐ zhè shì zǐ shì nà gè měi rén suǒ chū ？běn lǐ měi 。qiě zhù zhě ，jīn rì yǒu shì máng lǐ ，gǎi rì lìng háng zòu zhī wàn suì 。jiàn qiè zhì jiǔ zài jiāo fēng guǎn zhōng ，qǐng yǐn yàn qù lái 。hēi ！wǒ zé shuō de lǐ měi liǎng gè zì 。hái bú céng dào chū nà rén zì lái ，zhè liú huáng hòu jiù chān zhe huáng xiōng yǐn yàn qù le 。hǎo hěn rén yě ！liú huáng hòu ，nǐ zuǒ shǐ zhè yī piàn hēi xīn cháng zuò shèn me ？tài zǐ yǎng zài wǒ gōng zhōng ，yǐ zhǎng chéng shí suì le ，wǒ pà nǐ hái kuāng de qù piě zài jīn shuǐ qiáo hé xià lǐ ！wǒ qiě zài kàn jī huì ，zòu zhī huáng xiōng biàn le 。shì zǐ ，nǐ qiě suí wǒ huí fǔ qù lái 。lǐ huì de 。shì bú guān xīn ，guān xīn zhě luàn 。shí (...)
“nán gāo fēng ，běi gāo fēng ”，cōng míng de zuò zhě jiù qiǎo miào dì lì yòng xiàn cún de liǎng zuò shān fēng de míng zì lǐng qǐ ，qǐ bǐ tōng sú 、jiǎn jié ，ér yòu zì rán dì jiāng cí yǐn rù tè dìng de huán jìng zhī zhōng 。yī kāi piān yě jiù jiāng dú zhě yǐn rù cí zhōng 。nán gāo fēng 、běi gāo fēng ，shì xī hú shí jǐng zhī yī 。“nán běi gāo fēng jiù wǎng hái ，máng xié tà biàn liǎng shān jiān ”。gǔ zhù jīn lái duō shǎo yóu rén mò kè dēng gāo huái yuǎn liú xià shī cí huà juàn 。yān lóng wù rào ，yún yǎn shuāng fēng ，gèng zēng tiān le tā de měi hé nóng nóng de shī qíng huà yì ，qīng dài wén rén zhí chēng zhī wéi “shuāng fēng chā yún ”。“nán běi gāo fēng yún dàn nóng ”，zhuā zhù qí měi de tè zhēng ，ér qiě cí jiǎn yì fēng ，jù yǒu jí qiáng biǎo xiàn lì ，shì xiǎng nà yún de piāo fú jù sàn ，sè de qīng zhòng hòu báo ，jǐng de huàn huà duō zī ，bú dōu yùn hán zài “dàn nóng ”èr zì zhī zhōng ma ！yóu wéi kě guì de shì shuāng fēng jiē rán ，nà zhēn shì mù bú xiá jiē ，měi bú shèng shōu 。“hú shān tú huà zhōng ”zǒng kuò shān shuǐ rú huà ，jí yán qí měi ，shōu shù shàng piàn ；yī miàn yòu yǐ “shān ”lián jí “hú ”，zài yǐ “hú ”zì àn dòu xià piàn ，shàng chéng xià zhuǎn ，chū hū zì rán 。“wàn qǐng xī hú shuǐ tiē tiān ，fú róng yáng liǔ luàn qiū yān ”（zhōng xǐ 《hé yǒu rén zhāo yóu xī hú 》）。hú shuǐ zhōng yǒu fú róng ，fú róng yìng chèn hú shuǐ ，qià rú “lǜ yè hóng huā ”，xiàng dé yì zhāng 。
zé wéi zhè hàn jiā yǔ zhòu ，hǎo zhe ǎn liǎng tiáo méi suǒ miào láng chóu 。qià biàn sì huā kāi zhí yǔ ，zěn de gè yè luò guī qiū 。ǎn zhī wèn yuān lù bān zhōng zěn róng de zhū dào (...)
tóng guī wú zǎo wǎn ，yǐng shuǐ yǒu qīng yuán 。
rì yuè guāng tiān dé ，shān hé zhuàng dì jū 。tài píng wú yī shì ，huí shǒu yì guān jū 。guǎ rén yù jí yǐ lái ，xìng xǐ sì hǎi shēng píng ，bā fāng níng jìng 。yīn fá sì zǐ ，měi qiē yōu xīn 。suī cháng tīng shǐ guān zhī zòu chén ，yě céng guǎng hòu gōng zhī yù xìng ，zhōng shì yí nán wèi xiào ，jì tǐ wú rén ，jiāo guǎ rén rú hé bú fán nǎo yě 。tiān yòu sòng shì ，《zhōng sī 》、《lín zhǐ 》zhī qìng ，dāng bì yǒu qī 。yuàn bì xià zì kuān 。mǒu chǔ wáng ，jīn rì wéi hé lǐng zhe tài zǐ jiàn wǒ huáng xiōng qù ？zhī yīn kòu chéng yù tóng chú lín jiù chū tài zǐ ，sòng dào wǒ fǔ zhōng shōu yǎng ，zhěng zhěng tái jǔ le shí nián guāng jǐng ，xiǎng liú huáng hòu yě nán xià shǒu le 。wǒ huáng xiōng yī xiàng wéi zhe fá sì ，méi tóu bú céng yǒu zhǎn fàng zhī rì 。wǒ lǐng qù cháo jiàn huáng xiōng ，zhī dài wèn qǐ shí jiē ，yīn ér shuō kāi jiù lǐ ，shǐ tā mǔ zǐ tuán yuán ，duō shǎo shì hǎo 。gōng guān ，kuài bào fù qù ，yǒu zhào dé fāng dài lǐng shì zǐ cháo jiàn 。chén zhào dé fāng jiàn 。yù dì miǎn lǐ 。yuàn bì xià wàn suì ！wàn suì ！wàn wàn suì ！yù dì ，zhè shì nǐ dì jǐ gè shì zǐ ？zhè gè shì chén de yòu zǐ ，shì dì shí èr gè 。kàn tā shēng xiàng sì lóng háng hǔ bù ，hǎo shēng bú fán 。jīn nián duō dà nián jì le ？chén shēng shí suì le yě 。yù dì ，nǐ zhè shì zǐ shì nà gè měi rén suǒ chū ？běn lǐ měi 。qiě zhù zhě ，jīn rì yǒu shì máng lǐ ，gǎi rì lìng háng zòu zhī wàn suì 。jiàn qiè zhì jiǔ zài jiāo fēng guǎn zhōng ，qǐng yǐn yàn qù lái 。hēi ！wǒ zé shuō de lǐ měi liǎng gè zì 。hái bú céng dào chū nà rén zì lái ，zhè liú huáng hòu jiù chān zhe huáng xiōng yǐn yàn qù le 。hǎo hěn rén yě ！liú huáng hòu ，nǐ zuǒ shǐ zhè yī piàn hēi xīn cháng zuò shèn me ？tài zǐ yǎng zài wǒ gōng zhōng ，yǐ zhǎng chéng shí suì le ，wǒ pà nǐ hái kuāng de qù piě zài jīn shuǐ qiáo hé xià lǐ ！wǒ qiě zài kàn jī huì ，zòu zhī huáng xiōng biàn le 。shì zǐ ，nǐ qiě suí wǒ huí fǔ qù lái 。lǐ huì de 。shì bú guān xīn ，guān xīn zhě luàn 。shí (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

日月光天德，山河壮帝居。太平无一事，回首忆关雎。寡人御极以来，幸喜四海升平，八方宁靖。因乏嗣子，每切忧心。虽尝听史官之奏陈，也曾广后宫之御幸，终是宜男未效，继体无人，教寡人如何不烦恼也。天祐宋室，《螽斯》、《麟趾》之庆，当必有期。愿陛下自宽。某楚王，今日为何领着太子见我皇兄去？只因寇承御同除琳救出太子，送到我府中收养，整整抬举了十年光景，想刘皇后也难下手了。我皇兄一向为着乏嗣，眉头不曾有展放之日。我领去朝见皇兄，只待问起时节，因而说开就里，使他母子团圆，多少是好。宫官，快报复去，有赵德芳带领世子朝见。臣赵德芳见。御弟免礼。愿陛下万岁！万岁！万万岁！御弟，这是你第几个世子？这个是臣的幼子，是第十二个。看他生相似龙行虎步，好生不凡。今年多大年纪了？臣生十岁了也。御弟，你这世子是那个美人所出？本李美。且住者，今日有事忙哩，改日另行奏知万岁。贱妾置酒在椒风馆中，请饮宴去来。嗨！我则说的李美两个字。还不曾道出那人字来，这刘皇后就搀着皇兄饮宴去了。好狠人也！刘皇后，你左使这一片黑心肠做甚么？太子养在我宫中，已长成十岁了，我怕你还诓的去撇在金水桥河下哩！我且再看机会，奏知皇兄便了。世子，你且随我回府去来。理会的。事不关心，关心者乱。十(...)
孤儿生，孤子遇生，命独当苦。

相关赏析

但以寓言作诗，在(...)
花露重，草烟低，人家帘幕垂。秋千慵困解罗衣，
这是一首托物寄兴的诗，没有什么艰涩的(...)
巩顿首再拜，舍人先生： 　　去秋人还，蒙赐书及所撰先大父墓碑铭。反复观诵，感与惭并。夫铭志之著于世，义近于史，而亦有与史异者。盖史之于善恶，无所不书,而铭者，盖古之人有功德材行志义之美者，惧后世之不知，则必铭而见之。或纳于庙，或存于墓，一也。苟其人之恶，则于铭乎何有？此其所以与史异也。其辞之作，所以使死者无有所憾，生者得致其严。而善人喜于见传，则勇于自立；恶人无有所纪，则以愧而惧。至于通材达识，义烈节士，嘉言善状，皆见于篇，则足为后法。警劝之道，非近乎史，其将安近？ 　　及世之衰，为人之子孙者，一欲褒扬其亲而不本乎理。故虽恶人，皆务勒铭，以夸后世。立言者既莫之拒而不为，又以其子孙之所请也，书其恶焉，则人情之所不得，于是乎铭始不实。后之作铭者，常观其人。苟托之非人，则书之非公与是，则不足以行世而传后。故千百年来，公卿大夫至于里巷之士，莫不有铭，而传者盖少。其故非他，托之非人，书之非公与是故也。 　　然则孰为其人而能尽公与是欤？非畜道德而能文章者，无以为也。盖有道德者之于恶人，则不受而铭之，于众人则能辨焉。而人之行，有情善而迹非，有意奸而外淑，有善恶相悬而不可以实指，有实大于名，有名侈于实。犹之用人，非畜道德者，恶能辨之不惑，议之不徇？不惑不徇，则公且是矣。而其辞之不工，则世犹不传，于是又在其文章兼胜焉。故曰，非畜道德而能文章者无以为也，岂非然哉！ 　　然畜道德而能文章者，虽或并世而有，亦或数十年或一二百年而有之。其传之难如此，其遇之难又如此。若先生之道德文章，固所谓数百年而有者也。先祖之言行卓卓，幸遇而得铭，其公与是，其传世行后无疑也。而世之学者，每观传记所书古人之事，至其所可感，则往往衋然不知涕之流落也，况其子孙也哉？况巩也哉？其追睎祖德而思所以传之之繇，则知先生推一赐于巩而及其三世。其感与报，宜若何而图之？ 　　抑又思若巩之浅薄滞拙，而先生进之，(...)

作者介绍

马丕瑶 （1831—1895）河南安阳人，字玉山，号香谷。同治元年进士，历官山西平陆、永济诸县知县，有政声。光绪间为广西巡抚，提倡蚕桑，民间每年增收银五六十万两。旋调广东，卒于官。