沁园春（四和）

沁园春（四和）原文：

“梧桐”二句，写出词人的听觉，点出“三更秋雨”这个特定环境；此系化用温庭筠《更漏子》下片词意：“梧桐树，三更雨，不道离情正苦，一叶叶，一声声，空阶滴到明。”温词直接写雨声，间接写人，这首词亦复如此。这秋夜无寐所感受到的别离之悲，以雨滴梧桐的音响来暗示，能使人物在特定环境中的感受更富感染力量。所谓“叶叶声声是别离”，与欧阳修的“夜深风竹敲秋韵，万叶千声皆是恨(...)
立在吸江亭，看不足夕阳画屏。　甘露寺
最后一段虽然只有四句，却照应开头，涉及所有人物，写出了事件的结局和作者的感受。“夜久语声绝，如闻泣幽咽。”表明老妇已被抓走，走·时低声哭泣，越走越远，便听不到哭声了。“夜久”二(...)
苏子瞻极爱此词，患声不可歌，乃稍损益，寄《浣溪纱》曰：“西塞山前白鹭飞，散花洲外片帆微。桃花流水鳜鱼肥。自蔽一身青箬笠，相随到处绿蓑衣。斜风细雨不须归。”黄鲁直闻而继作。江湖间谓山连亘入水为矶，太平州有矶曰新妇，池州有浦曰女儿。鲁直好奇，偶以名对而未有所付。适作(...)
下片转入一己命运的理性反思，然理性中仍不乏激越情绪。“愿得黄金三百万，交尽美人名士。更结尽、燕邯侠子”，这样的引吭高唱乃是对自己“隐遁”生涯的预期和构想，也是中国士子面临“穷则独善其身”的境地时又一次难堪而无奈的选择。主题已不新鲜，在龚自珍笔下却依然气势磅礴，推倒一世。以下“来岁”数句孙钦善先生以为是“写出对未来的希望。以长安春事喻京都思想舆论的活跃，以杏花喻渴望进言用世的士人，而自己的木叶怨词引起众多和者，正是消声的议论重新兴起的预兆”（《(...)
苏子瞻极爱此词，患声不可歌，乃稍损益，寄《浣溪纱》曰：“西塞山前白鹭飞，散花洲外片帆微。桃花流水鳜鱼肥。自蔽一身青箬笠，相随到处绿蓑衣。斜风细雨不须归。”黄鲁直闻而继作。江湖间谓山连亘入水为矶，太平州有矶曰新妇，池州有浦曰女儿。鲁直好奇，偶以名对而未有所付。适作(...)
上片写重阳节登高望远所引起的感喟。首三句先以“湛湛长空黑”烘托出胸中块垒。(...)
这首诗全篇情景交融，感情深沉，而又含蓄凝练，言简意赅，充分体现了“沉郁顿挫”的艺术风格。且这首诗结构紧凑，围绕“望”字展开，前四句借景抒情，情景结合。诗人由登高远望到焦点式的透视，由远及近，感情由弱到强，就在这感情和景色的交叉转换中含蓄地传达出诗人的感叹忧愤。由开篇描绘国都萧索的景色，到眼观春花而泪流，耳闻鸟鸣而怨恨；再写战事持续很久，以致家里音信全无，最后写到自己的哀怨和衰老，环环相生、层层递进，创造了一个能够引发人们共鸣、深思的境界。表现了在典型的时代背景下所生成的典型感受，反映了同时代的人们热爱国家、期待和平的美好愿望，表达了大家一致的内在心声。也展示出诗人忧国忧民、感时(...)
这两首诗描写了浙江富春江一带春日美丽如画的景色“自富阳至桐庐，一百许里，奇山异水，天下独绝”？（吴昀《与朱元思书》）第一首开头“沿江无数好山迎”，用一“好”字对青山之美作了高度概括，且以“无数”形容，令人有目不暇接之感。“迎”字将山水拟人化，使人感到亲切：次句“才出杭州便眼明”，可见富春江这一带的青山秀水比杭州西湖更胜一筹：三四句写所过之处，但见青山夹岸，斜阳下，一只篷船驶行在富春江中，两岸景色吸引了坐在船中的诗人。他不禁推开船篷，想使两岸景色尽收眼底。富春江山水最鲜明的特点是一片青翠碧绿：两岸山峦林木茂密；江中绿水涟漪。这里简直无处不绿，使作者感到这一片翠色正在紧紧地追随着他，甚至似乎涌上了船头。这两句(...)
起句“挟瑟丛台下”，是说一位女子带着叫做瑟的乐器来到丛台的下边。按《汉书·高后纪》云：“高后元年，赵王宫丛台灾。”颜师古注：“连丛非一，故名丛台，盖本六国时赵王故台也。”台在今河北邯郸市东北，汉时台下当有宫室。“挟瑟”恐有一典故，然不知最早的出处何在。与沈约同时或稍后的北齐诗人魏收也写过一首《挟瑟歌》，词曰：“春风宛转入曲房，兼送小苑百花香。白马金鞍去未返，红妆玉筋下成行。”或许能作一佐证。假定是同咏一个故事，那么诗中主人翁便是一个红妆少女，金鞍白马把她带进丛台小苑，心中悲伤，流泪不止。诗中既云“徙倚”，言其低徊彷徨；又云“戚戚”，言其忧愁痛苦，其意与《挟瑟歌》中的“玉筋（泪水）下成行”相仿佛。如果此说(...)
（3）零落：飘零沦落。依草木：住在山林中。
（3）零落：飘零沦落。依草木：住在山林中。

沁园春（四和）拼音解读：

“wú tóng ”èr jù ，xiě chū cí rén de tīng jiào ，diǎn chū “sān gèng qiū yǔ ”zhè gè tè dìng huán jìng ；cǐ xì huà yòng wēn tíng jun1 《gèng lòu zǐ 》xià piàn cí yì ：“wú tóng shù ，sān gèng yǔ ，bú dào lí qíng zhèng kǔ ，yī yè yè ，yī shēng shēng ，kōng jiē dī dào míng 。”wēn cí zhí jiē xiě yǔ shēng ，jiān jiē xiě rén ，zhè shǒu cí yì fù rú cǐ 。zhè qiū yè wú mèi suǒ gǎn shòu dào de bié lí zhī bēi ，yǐ yǔ dī wú tóng de yīn xiǎng lái àn shì ，néng shǐ rén wù zài tè dìng huán jìng zhōng de gǎn shòu gèng fù gǎn rǎn lì liàng 。suǒ wèi “yè yè shēng shēng shì bié lí ”，yǔ ōu yáng xiū de “yè shēn fēng zhú qiāo qiū yùn ，wàn yè qiān shēng jiē shì hèn (...)
lì zài xī jiāng tíng ，kàn bú zú xī yáng huà píng 。　gān lù sì
zuì hòu yī duàn suī rán zhī yǒu sì jù ，què zhào yīng kāi tóu ，shè jí suǒ yǒu rén wù ，xiě chū le shì jiàn de jié jú hé zuò zhě de gǎn shòu 。“yè jiǔ yǔ shēng jué ，rú wén qì yōu yān 。”biǎo míng lǎo fù yǐ bèi zhuā zǒu ，zǒu ·shí dī shēng kū qì ，yuè zǒu yuè yuǎn ，biàn tīng bú dào kū shēng le 。“yè jiǔ ”èr (...)
sū zǐ zhān jí ài cǐ cí ，huàn shēng bú kě gē ，nǎi shāo sǔn yì ，jì 《huàn xī shā 》yuē ：“xī sāi shān qián bái lù fēi ，sàn huā zhōu wài piàn fān wēi 。táo huā liú shuǐ guì yú féi 。zì bì yī shēn qīng ruò lì ，xiàng suí dào chù lǜ suō yī 。xié fēng xì yǔ bú xū guī 。”huáng lǔ zhí wén ér jì zuò 。jiāng hú jiān wèi shān lián gèn rù shuǐ wéi jī ，tài píng zhōu yǒu jī yuē xīn fù ，chí zhōu yǒu pǔ yuē nǚ ér 。lǔ zhí hǎo qí ，ǒu yǐ míng duì ér wèi yǒu suǒ fù 。shì zuò (...)
xià piàn zhuǎn rù yī jǐ mìng yùn de lǐ xìng fǎn sī ，rán lǐ xìng zhōng réng bú fá jī yuè qíng xù 。“yuàn dé huáng jīn sān bǎi wàn ，jiāo jìn měi rén míng shì 。gèng jié jìn 、yàn hán xiá zǐ ”，zhè yàng de yǐn kēng gāo chàng nǎi shì duì zì jǐ “yǐn dùn ”shēng yá de yù qī hé gòu xiǎng ，yě shì zhōng guó shì zǐ miàn lín “qióng zé dú shàn qí shēn ”de jìng dì shí yòu yī cì nán kān ér wú nài de xuǎn zé 。zhǔ tí yǐ bú xīn xiān ，zài gōng zì zhēn bǐ xià què yī rán qì shì páng bó ，tuī dǎo yī shì 。yǐ xià “lái suì ”shù jù sūn qīn shàn xiān shēng yǐ wéi shì “xiě chū duì wèi lái de xī wàng 。yǐ zhǎng ān chūn shì yù jīng dōu sī xiǎng yú lùn de huó yuè ，yǐ xìng huā yù kě wàng jìn yán yòng shì de shì rén ，ér zì jǐ de mù yè yuàn cí yǐn qǐ zhòng duō hé zhě ，zhèng shì xiāo shēng de yì lùn zhòng xīn xìng qǐ de yù zhào ”（《(...)
sū zǐ zhān jí ài cǐ cí ，huàn shēng bú kě gē ，nǎi shāo sǔn yì ，jì 《huàn xī shā 》yuē ：“xī sāi shān qián bái lù fēi ，sàn huā zhōu wài piàn fān wēi 。táo huā liú shuǐ guì yú féi 。zì bì yī shēn qīng ruò lì ，xiàng suí dào chù lǜ suō yī 。xié fēng xì yǔ bú xū guī 。”huáng lǔ zhí wén ér jì zuò 。jiāng hú jiān wèi shān lián gèn rù shuǐ wéi jī ，tài píng zhōu yǒu jī yuē xīn fù ，chí zhōu yǒu pǔ yuē nǚ ér 。lǔ zhí hǎo qí ，ǒu yǐ míng duì ér wèi yǒu suǒ fù 。shì zuò (...)
shàng piàn xiě zhòng yáng jiē dēng gāo wàng yuǎn suǒ yǐn qǐ de gǎn kuì 。shǒu sān jù xiān yǐ “zhàn zhàn zhǎng kōng hēi ”hōng tuō chū xiōng zhōng kuài lěi 。(...)
zhè shǒu shī quán piān qíng jǐng jiāo róng ，gǎn qíng shēn chén ，ér yòu hán xù níng liàn ，yán jiǎn yì gāi ，chōng fèn tǐ xiàn le “chén yù dùn cuò ”de yì shù fēng gé 。qiě zhè shǒu shī jié gòu jǐn còu ，wéi rào “wàng ”zì zhǎn kāi ，qián sì jù jiè jǐng shū qíng ，qíng jǐng jié hé 。shī rén yóu dēng gāo yuǎn wàng dào jiāo diǎn shì de tòu shì ，yóu yuǎn jí jìn ，gǎn qíng yóu ruò dào qiáng ，jiù zài zhè gǎn qíng hé jǐng sè de jiāo chā zhuǎn huàn zhōng hán xù dì chuán dá chū shī rén de gǎn tàn yōu fèn 。yóu kāi piān miáo huì guó dōu xiāo suǒ de jǐng sè ，dào yǎn guān chūn huā ér lèi liú ，ěr wén niǎo míng ér yuàn hèn ；zài xiě zhàn shì chí xù hěn jiǔ ，yǐ zhì jiā lǐ yīn xìn quán wú ，zuì hòu xiě dào zì jǐ de āi yuàn hé shuāi lǎo ，huán huán xiàng shēng 、céng céng dì jìn ，chuàng zào le yī gè néng gòu yǐn fā rén men gòng míng 、shēn sī de jìng jiè 。biǎo xiàn le zài diǎn xíng de shí dài bèi jǐng xià suǒ shēng chéng de diǎn xíng gǎn shòu ，fǎn yìng le tóng shí dài de rén men rè ài guó jiā 、qī dài hé píng de měi hǎo yuàn wàng ，biǎo dá le dà jiā yī zhì de nèi zài xīn shēng 。yě zhǎn shì chū shī rén yōu guó yōu mín 、gǎn shí (...)
zhè liǎng shǒu shī miáo xiě le zhè jiāng fù chūn jiāng yī dài chūn rì měi lì rú huà de jǐng sè “zì fù yáng zhì tóng lú ，yī bǎi xǔ lǐ ，qí shān yì shuǐ ，tiān xià dú jué ”？（wú yún 《yǔ zhū yuán sī shū 》）dì yī shǒu kāi tóu “yán jiāng wú shù hǎo shān yíng ”，yòng yī “hǎo ”zì duì qīng shān zhī měi zuò le gāo dù gài kuò ，qiě yǐ “wú shù ”xíng róng ，lìng rén yǒu mù bú xiá jiē zhī gǎn 。“yíng ”zì jiāng shān shuǐ nǐ rén huà ，shǐ rén gǎn dào qīn qiē ：cì jù “cái chū háng zhōu biàn yǎn míng ”，kě jiàn fù chūn jiāng zhè yī dài de qīng shān xiù shuǐ bǐ háng zhōu xī hú gèng shèng yī chóu ：sān sì jù xiě suǒ guò zhī chù ，dàn jiàn qīng shān jiá àn ，xié yáng xià ，yī zhī péng chuán shǐ háng zài fù chūn jiāng zhōng ，liǎng àn jǐng sè xī yǐn le zuò zài chuán zhōng de shī rén 。tā bú jìn tuī kāi chuán péng ，xiǎng shǐ liǎng àn jǐng sè jìn shōu yǎn dǐ 。fù chūn jiāng shān shuǐ zuì xiān míng de tè diǎn shì yī piàn qīng cuì bì lǜ ：liǎng àn shān luán lín mù mào mì ；jiāng zhōng lǜ shuǐ lián yī 。zhè lǐ jiǎn zhí wú chù bú lǜ ，shǐ zuò zhě gǎn dào zhè yī piàn cuì sè zhèng zài jǐn jǐn dì zhuī suí zhe tā ，shèn zhì sì hū yǒng shàng le chuán tóu 。zhè liǎng jù (...)
qǐ jù “jiā sè cóng tái xià ”，shì shuō yī wèi nǚ zǐ dài zhe jiào zuò sè de lè qì lái dào cóng tái de xià biān 。àn 《hàn shū ·gāo hòu jì 》yún ：“gāo hòu yuán nián ，zhào wáng gōng cóng tái zāi 。”yán shī gǔ zhù ：“lián cóng fēi yī ，gù míng cóng tái ，gài běn liù guó shí zhào wáng gù tái yě 。”tái zài jīn hé běi hán dān shì dōng běi ，hàn shí tái xià dāng yǒu gōng shì 。“jiā sè ”kǒng yǒu yī diǎn gù ，rán bú zhī zuì zǎo de chū chù hé zài 。yǔ shěn yuē tóng shí huò shāo hòu de běi qí shī rén wèi shōu yě xiě guò yī shǒu 《jiā sè gē 》，cí yuē ：“chūn fēng wǎn zhuǎn rù qǔ fáng ，jiān sòng xiǎo yuàn bǎi huā xiāng 。bái mǎ jīn ān qù wèi fǎn ，hóng zhuāng yù jīn xià chéng háng 。”huò xǔ néng zuò yī zuǒ zhèng 。jiǎ dìng shì tóng yǒng yī gè gù shì ，nà me shī zhōng zhǔ rén wēng biàn shì yī gè hóng zhuāng shǎo nǚ ，jīn ān bái mǎ bǎ tā dài jìn cóng tái xiǎo yuàn ，xīn zhōng bēi shāng ，liú lèi bú zhǐ 。shī zhōng jì yún “xǐ yǐ ”，yán qí dī huái páng huáng ；yòu yún “qī qī ”，yán qí yōu chóu tòng kǔ ，qí yì yǔ 《jiā sè gē 》zhōng de “yù jīn （lèi shuǐ ）xià chéng háng ”xiàng fǎng fó 。rú guǒ cǐ shuō (...)
（3）líng luò ：piāo líng lún luò 。yī cǎo mù ：zhù zài shān lín zhōng 。
（3）líng luò ：piāo líng lún luò 。yī cǎo mù ：zhù zài shān lín zhōng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

（3）零落：飘零沦落。依草木：住在山林中。
词极写恣意游宴的乐趣。
双桨。小舟荡。唤取莫愁迎叠浪。五陵豪客青楼上。不道风高江广。千金难买倾城样。那听绕梁清唱。<(...)
下片转入一己命运的理性反思，然理性中仍不乏激越情绪。“愿得黄金三百万，交尽美人名士。更结尽、燕邯侠子”，这样的引吭高唱乃是对自己“隐遁”生涯的预期和构想，也是中国士子面临“穷则独善其身”的境地时又一次难堪而无奈的选择。主题已不新鲜，在龚自珍笔下却依然气势磅礴，推倒一世。以下“来岁”数句孙钦善先生以为是“写出对未来的希望。以长安春事喻京都思想舆论的活跃，以杏花喻渴望进言用世的士人，而自己的木叶怨词引起众多和者，正是消声的议论重新兴起的预兆”（《(...)

相关赏析

有利于作战(...)
“劝我早还家，绿窗人似花。”这两句写词人由“黄莺语”联想起爱人临别时叮咛自己早日归家，想到花容月貌的爱人此时正倚窗远望，盼望归去。
这首诗全篇情景交融，感情深沉，而又含蓄凝练，言简意赅，充分体现了“沉郁顿挫”的艺术风格。且这首诗结构紧凑，围绕“望”字展开，前四句借景抒情，情景结合。诗人由登高远望到焦点式的透视，由远及近，感情由弱到强，就在这感情和景色的交叉转换中含蓄地传达出诗人的感叹忧愤。由开篇描绘国都萧索的景色，到眼观春花而泪流，耳闻鸟鸣而怨恨；再写战事持续很久，以致家里音信全无，最后写到自己的哀怨和衰老，环环相生、层层递进，创造了一个能够引发人们共鸣、深思的境界。表现了在典型的时代背景下所生成的典型感受，反映了同时代的人们热爱国家、期待和平的美好愿望，表达了大家一致的内在心声。也展示出诗人忧国忧民、感时(...)
赴江湘之湍流兮，顺(...)
词极写恣意游宴的乐趣。
“劝我早还家，绿窗人似花。”这两句写词人由“黄莺语”联想起爱人临别时叮咛自己早日归家，想到花容月貌的爱人此时正倚窗远望，盼望归去。

作者介绍

王涣 王涣（859--901），唐文学家。字文吉。太原（今属山西）人。中和、光启中，佐滑州王铎、京兆郑延昌幕掌笺奏。大顺二年（891）登进士第。