潇湘夜雨·二妙堂作

潇湘夜雨·二妙堂作原文：

往事不可追也。天下有道。
（外扮包待制引从人上，诗云）冬冬衙鼓响，公吏两边排。阎王生死殿，东岳摄魂台。老夫姓包名拯，字希文，庐州金斗郡四望乡老儿村人氏。官封龙图阁待制，正授开封府尹。奉圣人的令，差老夫五南采访。来到许州，见一儿一女，原来是银匠李四的孩儿。他母亲被鲁斋郎夺了，他爷不知所向。这两个孩儿留在身边。行到郑州，又收得两个儿女，原来是都孔目张珪的孩儿。他母亲也被鲁斋郎夺了，他爷不知所向。我将这两个孩儿也留在家中，着他习学文章。早是十五年光景，如今都应过举，得第了也。老夫将此一事，切切于心，拳拳在念。想鲁斋郎恶极罪大，老夫在圣人前奏过：有一人乃是"鱼齐即"，苦害良民，强夺人家妻女，犯法百端。圣人大怒，即便判了"斩"字，将此人押赴市曹，明正典刑。得到次日，宣鲁斋郎。老夫回奏道："他做了违条犯法的事，昨已斩了。"圣人大惊道；"他有甚罪斩了？"老夫奏道："他一生掳掠百姓，强夺人家妻女，是御笔亲判'斩'字，杀坏了也。"圣人不信，"将文书来我看。"岂知"鱼齐即"三字，"鱼"字下边添个"日"字，"齐"字下边添个"小"字，"即"字上边添一点。圣人见了，道："苦害良民，犯人鲁斋郎，合该斩首。"被老夫智斩了鲁斋郎，与民除害。只是银匠李四、孔目张珪，不知所向。我如今着他两家孩儿，各带他两家女儿，天下巡庙烧香，若认着他父母，教他父子团圆，也是老夫阴骘的勾当。张千，你分付他两个孩儿同两个女儿，明日往云台观烧香去，老夫随后便来。（诗云）他不遵王法太疏狂，专要夺人妇女做妻房。被我中间改做"鱼齐即"，用心智斩鲁斋郎。（净扮观主上，云）"道可道，非常道；名可名，非常名"。小(...)
尾联虽不像古人抱怨“素衣化为缁”（晋陆机作《为顾彦先赠好》：“京洛多风尘，素衣化为缁”），但这联不仅道出了羁旅风霜之苦，又寓有京中恶浊，久居为其所化的意思。诗人声称清明不远，应早日回家，而不愿在所谓“人间天堂”的江南临安久留。诗人应召入京，却只匆匆一过，便拂袖而去。陆游这里反用其(...)
诗的起笔即化用「楚虽三户，亡秦必楚」一语，点明主题，并以感情急切、激愤的「情何极」、「气未平」定下了全篇悲壮激越的基调，表达出作者誓灭清人，恢复明朝的强烈爱国情感。接下来由情入景，写(...)
词的上片交织着十分复杂的感情内容。“世情薄，人情恶”两句，抒写了对于在封建礼教支配下的世故人情的愤恨之情。“世情”所以“薄”，“人情”所以“恶”，皆因“情”受到封建礼教的腐蚀。《礼记·内则》云：“子甚宜其妻，父母不悦，出。”陆母就是根据这一条礼法，把一对好端端的恩爱夫妻拆散了。用“恶”、“薄”两字来抨击封建礼教的害人本质，极为准确有力，作者对于封建礼教的深恶(...)
“去留”的“去”字，这里是指一种行为趋向，意为“去留下”，“去留得”，没有很实在的意义。谭嗣同是湖南浏阳人。据我所知，南方(...)
下片言处世的随和与闲吟的自在。“客来便请”，(...)
这首诗的主题，《毛诗序》以为是“诸公刺幽王也”，(...)

潇湘夜雨·二妙堂作拼音解读：

wǎng shì bú kě zhuī yě 。tiān xià yǒu dào 。
（wài bàn bāo dài zhì yǐn cóng rén shàng ，shī yún ）dōng dōng yá gǔ xiǎng ，gōng lì liǎng biān pái 。yán wáng shēng sǐ diàn ，dōng yuè shè hún tái 。lǎo fū xìng bāo míng zhěng ，zì xī wén ，lú zhōu jīn dòu jun4 sì wàng xiāng lǎo ér cūn rén shì 。guān fēng lóng tú gé dài zhì ，zhèng shòu kāi fēng fǔ yǐn 。fèng shèng rén de lìng ，chà lǎo fū wǔ nán cǎi fǎng 。lái dào xǔ zhōu ，jiàn yī ér yī nǚ ，yuán lái shì yín jiàng lǐ sì de hái ér 。tā mǔ qīn bèi lǔ zhāi láng duó le ，tā yé bú zhī suǒ xiàng 。zhè liǎng gè hái ér liú zài shēn biān 。háng dào zhèng zhōu ，yòu shōu dé liǎng gè ér nǚ ，yuán lái shì dōu kǒng mù zhāng guī de hái ér 。tā mǔ qīn yě bèi lǔ zhāi láng duó le ，tā yé bú zhī suǒ xiàng 。wǒ jiāng zhè liǎng gè hái ér yě liú zài jiā zhōng ，zhe tā xí xué wén zhāng 。zǎo shì shí wǔ nián guāng jǐng ，rú jīn dōu yīng guò jǔ ，dé dì le yě 。lǎo fū jiāng cǐ yī shì ，qiē qiē yú xīn ，quán quán zài niàn 。xiǎng lǔ zhāi láng è jí zuì dà ，lǎo fū zài shèng rén qián zòu guò ：yǒu yī rén nǎi shì "yú qí jí "，kǔ hài liáng mín ，qiáng duó rén jiā qī nǚ ，fàn fǎ bǎi duān 。shèng rén dà nù ，jí biàn pàn le "zhǎn "zì ，jiāng cǐ rén yā fù shì cáo ，míng zhèng diǎn xíng 。dé dào cì rì ，xuān lǔ zhāi láng 。lǎo fū huí zòu dào ："tā zuò le wéi tiáo fàn fǎ de shì ，zuó yǐ zhǎn le 。"shèng rén dà jīng dào ；"tā yǒu shèn zuì zhǎn le ？"lǎo fū zòu dào ："tā yī shēng lǔ luě bǎi xìng ，qiáng duó rén jiā qī nǚ ，shì yù bǐ qīn pàn 'zhǎn 'zì ，shā huài le yě 。"shèng rén bú xìn ，"jiāng wén shū lái wǒ kàn 。"qǐ zhī "yú qí jí "sān zì ，"yú "zì xià biān tiān gè "rì "zì ，"qí "zì xià biān tiān gè "xiǎo "zì ，"jí "zì shàng biān tiān yī diǎn 。shèng rén jiàn le ，dào ："kǔ hài liáng mín ，fàn rén lǔ zhāi láng ，hé gāi zhǎn shǒu 。"bèi lǎo fū zhì zhǎn le lǔ zhāi láng ，yǔ mín chú hài 。zhī shì yín jiàng lǐ sì 、kǒng mù zhāng guī ，bú zhī suǒ xiàng 。wǒ rú jīn zhe tā liǎng jiā hái ér ，gè dài tā liǎng jiā nǚ ér ，tiān xià xún miào shāo xiāng ，ruò rèn zhe tā fù mǔ ，jiāo tā fù zǐ tuán yuán ，yě shì lǎo fū yīn zhì de gōu dāng 。zhāng qiān ，nǐ fèn fù tā liǎng gè hái ér tóng liǎng gè nǚ ér ，míng rì wǎng yún tái guān shāo xiāng qù ，lǎo fū suí hòu biàn lái 。（shī yún ）tā bú zūn wáng fǎ tài shū kuáng ，zhuān yào duó rén fù nǚ zuò qī fáng 。bèi wǒ zhōng jiān gǎi zuò "yú qí jí "，yòng xīn zhì zhǎn lǔ zhāi láng 。（jìng bàn guān zhǔ shàng ，yún ）"dào kě dào ，fēi cháng dào ；míng kě míng ，fēi cháng míng "。xiǎo (...)
wěi lián suī bú xiàng gǔ rén bào yuàn “sù yī huà wéi zī ”（jìn lù jī zuò 《wéi gù yàn xiān zèng hǎo 》：“jīng luò duō fēng chén ，sù yī huà wéi zī ”），dàn zhè lián bú jǐn dào chū le jī lǚ fēng shuāng zhī kǔ ，yòu yù yǒu jīng zhōng è zhuó ，jiǔ jū wéi qí suǒ huà de yì sī 。shī rén shēng chēng qīng míng bú yuǎn ，yīng zǎo rì huí jiā ，ér bú yuàn zài suǒ wèi “rén jiān tiān táng ”de jiāng nán lín ān jiǔ liú 。shī rén yīng zhào rù jīng ，què zhī cōng cōng yī guò ，biàn fú xiù ér qù 。lù yóu zhè lǐ fǎn yòng qí (...)
shī de qǐ bǐ jí huà yòng 「chǔ suī sān hù ，wáng qín bì chǔ 」yī yǔ ，diǎn míng zhǔ tí ，bìng yǐ gǎn qíng jí qiē 、jī fèn de 「qíng hé jí 」、「qì wèi píng 」dìng xià le quán piān bēi zhuàng jī yuè de jī diào ，biǎo dá chū zuò zhě shì miè qīng rén ，huī fù míng cháo de qiáng liè ài guó qíng gǎn 。jiē xià lái yóu qíng rù jǐng ，xiě (...)
cí de shàng piàn jiāo zhī zhe shí fèn fù zá de gǎn qíng nèi róng 。“shì qíng báo ，rén qíng è ”liǎng jù ，shū xiě le duì yú zài fēng jiàn lǐ jiāo zhī pèi xià de shì gù rén qíng de fèn hèn zhī qíng 。“shì qíng ”suǒ yǐ “báo ”，“rén qíng ”suǒ yǐ “è ”，jiē yīn “qíng ”shòu dào fēng jiàn lǐ jiāo de fǔ shí 。《lǐ jì ·nèi zé 》yún ：“zǐ shèn yí qí qī ，fù mǔ bú yuè ，chū 。”lù mǔ jiù shì gēn jù zhè yī tiáo lǐ fǎ ，bǎ yī duì hǎo duān duān de ēn ài fū qī chāi sàn le 。yòng “è ”、“báo ”liǎng zì lái pēng jī fēng jiàn lǐ jiāo de hài rén běn zhì ，jí wéi zhǔn què yǒu lì ，zuò zhě duì yú fēng jiàn lǐ jiāo de shēn è (...)
“qù liú ”de “qù ”zì ，zhè lǐ shì zhǐ yī zhǒng háng wéi qū xiàng ，yì wéi “qù liú xià ”，“qù liú dé ”，méi yǒu hěn shí zài de yì yì 。tán sì tóng shì hú nán liú yáng rén 。jù wǒ suǒ zhī ，nán fāng (...)
xià piàn yán chù shì de suí hé yǔ xián yín de zì zài 。“kè lái biàn qǐng ”，(...)
zhè shǒu shī de zhǔ tí ，《máo shī xù 》yǐ wéi shì “zhū gōng cì yōu wáng yě ”，(...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

这首诗的主题，《毛诗序》以为是“诸公刺幽王也”，(...)
⑴冻云：冬天浓重聚积的云。⑵扁舟：小船。⑶万壑千岩：出自《世说新语·言语》：顾恺之自会稽归来，盛赞那里的山川之美，说：”千岩竞秀，万壑争流。“这里指千山万水。⑷越溪：泛指越地的溪流。⑸樵风：顺风。⑹鹢（yì)：泛舟。鹢是古书上说的一种水鸟，不怕风暴，善于飞翔。古时船家常在船头画泛画鹢首以图吉利。⑺望中：在视野里。⑻酒旆：酒店用来招引顾客的旗幌。⑼鸣榔：用木棍敲击船舷，以惊鱼入网。⑽浣纱游女：水边洗衣劳作的农家女子。⑾因：这里是”于是“，”就“的意思。⑿绣阁轻抛：轻易抛弃了偎红倚翠的生活。⒀浪萍难驻：漂泊漫游如浪中浮萍一样行踪(...)
这首诗的主题，《毛诗序》以为是“诸公刺幽王也”，(...)

相关赏析

东野亡来无丽句，于君去后少交亲。
得其民望，沛公戈戟入咸阳。子婴受降于轵道，霸王自刎在乌江。灭楚亡秦刘社稷，亏杀创业开基汉高皇。后□□□□□□□□□□，整日价箫韶队卫，弦管声中，歌喉宛转，舞态翩跹，□□□□□□龙袍，尚古自醉薰薰终日如泥样。只听的调弦品竹，甚的是论道经邦。
唱白雪新声阿娇，万两金一刻春宵。归路休教，灯月光中，踏破琼瑶。
三、四两句看似写景，而诗人意在抒情，抒情中又含议论。就客观景物说，雨止风息，云散月明，写景如绘。就主观情怀说，始而说“欲三更”，继而说“也解晴”；然后又发一问：“云散月明”，还有“谁点缀”呢？又意味深长地说：“天容海色”，本来是“澄清”的。而这些抒情或评论，都紧扣客观景物，贴切而自然。仅就这一点说，已经是很有艺术魅力(...)
谁共怀古意，东海一老，居易头垂白。自此英雄，功名相继，空有寂寥遗迹。圣贤电拂休笑，离合许多宾客。使君乐与人同，且对云门斜日。

作者介绍

吴仁卿 吴仁卿，名弘道，号克斋。至顺 元年(一三三○)前以府判致仕，他还担任过知县。