踏莎行（怀叶八十推官）

踏莎行（怀叶八十推官）原文：

燕京女儿十六七，颜如花红眼如漆。
杜甫《铜官渚守风》，就是在铜官这个湘江河湾之处停船，等着风小一点再继续舟行的意思。据说杜甫于公元769年，时年五十八岁，携带妻儿，雇了船工，坐船过洞庭，逆湘江，准备去长沙投奔太守，离长沙很近了，但被风阻挡，临时来到这里。一路行来一路诗的杜甫，用诗的形式描写记叙了当时的所见。为一千年后的我们留下了当时铜官的状貌。其实现在看来，景象并没有发生太大的改变。当年舟来舟往的景象因水运的衰落而衰落，但仍可见稀稀落落的运货机帆船来往。沩江湘江交汇处的河洲仍然还在。烟雾弥漫的环境和山上的烟火也有。连白鹤现在也仍然可见。杜甫无疑是写实的。这首诗看不出任何感情，(...)
从词意上看，词作写鸣泉及其和声，能将无形之声响写得如此真实可感，如果不是对于大自然的造化之工有着真切的体验，无论如何也不能臻于此境。而且，从格式上看，词作句式及字声配搭非常奇特。开头四句，“琅然。清圜。谁弹。响空山”，只有一个仄声字（“响”）。其余都是平声。接着两句亦然。这样的安排，恐怕与此曲所属宫调有关。同时，上二下两结句作七言拗句，上结“曰（入作去）有（上代平）心也（阳上作去）哉此贤”与下结“试听徽外三两弦”，四声相合，当也是特意安排（据盛配《词调订律》卷二十二）。这都是琴曲韵度所留下的音(...)
采大豆呀采大豆，用筐用筥里面盛。诸侯君子来朝见，王用(...)
这首《定风波》表现的是被情人抛弃者的一腔闺怨。词从春来写起：“自春来，惨绿愁红，芳心是事可可。”自从春天回来之后，他却一直杳无音讯。因此，桃红柳绿，尽变为伤心触目之色，即“惨绿愁红”；一颗芳心，整日价竟无处可以安放。尽管窗外已是红日高照、韶景如画，可她却只管懒压绣被、不思起床。“日上花梢，莺穿柳带”之美景反衬出“犹压香衾卧”的惨愁。长久以来不事打扮、不加保养，相思的苦恼，已弄得她形容憔悴，“暖酥”皮肤为之消损，“腻云”头发为之蓬松，可她却丝毫不想稍作梳理，只是愤愤然地喃喃自语：“无可奈何！恨薄情郎一去，音书无个。”接下来，词人让这位抒情女主人公站出来直抒胸臆：早知这样，真应该当初就把他留身旁。我俩那间书房兼闺房的一室之中，他自铺纸写字、念他的功课，我则手拈着针线，闲来陪他说话，这种乐趣该有多浓、多美，那就不会象现这样，一天天地把青春年少的光阴白白地虚度！词的上阕重以景衬情，描写人物的外表现。下阕则深入到理想情趣。写内心的悔恨和对美好生活的向往。头三句，点明“悔”字，反映出这位少妇的悔恨之情。继之，又用“锁”字与此相衬，烘托出感情的真挚、热烈与性格的泼辣。中六句是对理想中的爱情生活的设想和追求。他们坐在窗明几净的书房里吟诗作赋，互相学习，终日形影不离。然而现实却是冷酸无情的，多少个被情郎抛(...)
换头三句转写自己和其他人才不被重用的愤懑之情，既与上片歌舞酣醉，不管兴亡、毫无心肝的官僚士大夫作鲜明的(...)
在词句的锤炼上，马致远充分显示了他的才能，前三句十八个字中，全是名词和形容词，无一动词，各种景物的关系以及它们各自的动态与形状，全靠读者根据意象之间的组织排列顺序以及自己的生活经验去把握。这种奇妙的用字法，实在为古之所罕见，温庭筠《商山早行》中“鸡声茅店月，人迹板桥霜”与马曲用字法相似，但其容量仍不如马曲大。马曲(...)

踏莎行（怀叶八十推官）拼音解读：

yàn jīng nǚ ér shí liù qī ，yán rú huā hóng yǎn rú qī 。
dù fǔ 《tóng guān zhǔ shǒu fēng 》，jiù shì zài tóng guān zhè gè xiāng jiāng hé wān zhī chù tíng chuán ，děng zhe fēng xiǎo yī diǎn zài jì xù zhōu háng de yì sī 。jù shuō dù fǔ yú gōng yuán 769nián ，shí nián wǔ shí bā suì ，xié dài qī ér ，gù le chuán gōng ，zuò chuán guò dòng tíng ，nì xiāng jiāng ，zhǔn bèi qù zhǎng shā tóu bēn tài shǒu ，lí zhǎng shā hěn jìn le ，dàn bèi fēng zǔ dǎng ，lín shí lái dào zhè lǐ 。yī lù háng lái yī lù shī de dù fǔ ，yòng shī de xíng shì miáo xiě jì xù le dāng shí de suǒ jiàn 。wéi yī qiān nián hòu de wǒ men liú xià le dāng shí tóng guān de zhuàng mào 。qí shí xiàn zài kàn lái ，jǐng xiàng bìng méi yǒu fā shēng tài dà de gǎi biàn 。dāng nián zhōu lái zhōu wǎng de jǐng xiàng yīn shuǐ yùn de shuāi luò ér shuāi luò ，dàn réng kě jiàn xī xī luò luò de yùn huò jī fān chuán lái wǎng 。wéi jiāng xiāng jiāng jiāo huì chù de hé zhōu réng rán hái zài 。yān wù mí màn de huán jìng hé shān shàng de yān huǒ yě yǒu 。lián bái hè xiàn zài yě réng rán kě jiàn 。dù fǔ wú yí shì xiě shí de 。zhè shǒu shī kàn bú chū rèn hé gǎn qíng ，(...)
cóng cí yì shàng kàn ，cí zuò xiě míng quán jí qí hé shēng ，néng jiāng wú xíng zhī shēng xiǎng xiě dé rú cǐ zhēn shí kě gǎn ，rú guǒ bú shì duì yú dà zì rán de zào huà zhī gōng yǒu zhe zhēn qiē de tǐ yàn ，wú lùn rú hé yě bú néng zhēn yú cǐ jìng 。ér qiě ，cóng gé shì shàng kàn ，cí zuò jù shì jí zì shēng pèi dā fēi cháng qí tè 。kāi tóu sì jù ，“láng rán 。qīng huán 。shuí dàn 。xiǎng kōng shān ”，zhī yǒu yī gè zè shēng zì （“xiǎng ”）。qí yú dōu shì píng shēng 。jiē zhe liǎng jù yì rán 。zhè yàng de ān pái ，kǒng pà yǔ cǐ qǔ suǒ shǔ gōng diào yǒu guān 。tóng shí ，shàng èr xià liǎng jié jù zuò qī yán niù jù ，shàng jié “yuē （rù zuò qù ）yǒu （shàng dài píng ）xīn yě （yáng shàng zuò qù ）zāi cǐ xián ”yǔ xià jié “shì tīng huī wài sān liǎng xián ”，sì shēng xiàng hé ，dāng yě shì tè yì ān pái （jù shèng pèi 《cí diào dìng lǜ 》juàn èr shí èr ）。zhè dōu shì qín qǔ yùn dù suǒ liú xià de yīn (...)
cǎi dà dòu ya cǎi dà dòu ，yòng kuāng yòng jǔ lǐ miàn shèng 。zhū hóu jun1 zǐ lái cháo jiàn ，wáng yòng (...)
zhè shǒu 《dìng fēng bō 》biǎo xiàn de shì bèi qíng rén pāo qì zhě de yī qiāng guī yuàn 。cí cóng chūn lái xiě qǐ ：“zì chūn lái ，cǎn lǜ chóu hóng ，fāng xīn shì shì kě kě 。”zì cóng chūn tiān huí lái zhī hòu ，tā què yī zhí yǎo wú yīn xùn 。yīn cǐ ，táo hóng liǔ lǜ ，jìn biàn wéi shāng xīn chù mù zhī sè ，jí “cǎn lǜ chóu hóng ”；yī kē fāng xīn ，zhěng rì jià jìng wú chù kě yǐ ān fàng 。jìn guǎn chuāng wài yǐ shì hóng rì gāo zhào 、sháo jǐng rú huà ，kě tā què zhī guǎn lǎn yā xiù bèi 、bú sī qǐ chuáng 。“rì shàng huā shāo ，yīng chuān liǔ dài ”zhī měi jǐng fǎn chèn chū “yóu yā xiāng qīn wò ”de cǎn chóu 。zhǎng jiǔ yǐ lái bú shì dǎ bàn 、bú jiā bǎo yǎng ，xiàng sī de kǔ nǎo ，yǐ nòng dé tā xíng róng qiáo cuì ，“nuǎn sū ”pí fū wéi zhī xiāo sǔn ，“nì yún ”tóu fā wéi zhī péng sōng ，kě tā què sī háo bú xiǎng shāo zuò shū lǐ ，zhī shì fèn fèn rán dì nán nán zì yǔ ：“wú kě nài hé ！hèn báo qíng láng yī qù ，yīn shū wú gè 。”jiē xià lái ，cí rén ràng zhè wèi shū qíng nǚ zhǔ rén gōng zhàn chū lái zhí shū xiōng yì ：zǎo zhī zhè yàng ，zhēn yīng gāi dāng chū jiù bǎ tā liú shēn páng 。wǒ liǎng nà jiān shū fáng jiān guī fáng de yī shì zhī zhōng ，tā zì pù zhǐ xiě zì 、niàn tā de gōng kè ，wǒ zé shǒu niān zhe zhēn xiàn ，xián lái péi tā shuō huà ，zhè zhǒng lè qù gāi yǒu duō nóng 、duō měi ，nà jiù bú huì xiàng xiàn zhè yàng ，yī tiān tiān dì bǎ qīng chūn nián shǎo de guāng yīn bái bái dì xū dù ！cí de shàng què zhòng yǐ jǐng chèn qíng ，miáo xiě rén wù de wài biǎo xiàn 。xià què zé shēn rù dào lǐ xiǎng qíng qù 。xiě nèi xīn de huǐ hèn hé duì měi hǎo shēng huó de xiàng wǎng 。tóu sān jù ，diǎn míng “huǐ ”zì ，fǎn yìng chū zhè wèi shǎo fù de huǐ hèn zhī qíng 。jì zhī ，yòu yòng “suǒ ”zì yǔ cǐ xiàng chèn ，hōng tuō chū gǎn qíng de zhēn zhì 、rè liè yǔ xìng gé de pō là 。zhōng liù jù shì duì lǐ xiǎng zhōng de ài qíng shēng huó de shè xiǎng hé zhuī qiú 。tā men zuò zài chuāng míng jǐ jìng de shū fáng lǐ yín shī zuò fù ，hù xiàng xué xí ，zhōng rì xíng yǐng bú lí 。rán ér xiàn shí què shì lěng suān wú qíng de ，duō shǎo gè bèi qíng láng pāo (...)
huàn tóu sān jù zhuǎn xiě zì jǐ hé qí tā rén cái bú bèi zhòng yòng de fèn mèn zhī qíng ，jì yǔ shàng piàn gē wǔ hān zuì ，bú guǎn xìng wáng 、háo wú xīn gān de guān liáo shì dà fū zuò xiān míng de (...)
zài cí jù de chuí liàn shàng ，mǎ zhì yuǎn chōng fèn xiǎn shì le tā de cái néng ，qián sān jù shí bā gè zì zhōng ，quán shì míng cí hé xíng róng cí ，wú yī dòng cí ，gè zhǒng jǐng wù de guān xì yǐ jí tā men gè zì de dòng tài yǔ xíng zhuàng ，quán kào dú zhě gēn jù yì xiàng zhī jiān de zǔ zhī pái liè shùn xù yǐ jí zì jǐ de shēng huó jīng yàn qù bǎ wò 。zhè zhǒng qí miào de yòng zì fǎ ，shí zài wéi gǔ zhī suǒ hǎn jiàn ，wēn tíng jun1 《shāng shān zǎo háng 》zhōng “jī shēng máo diàn yuè ，rén jì bǎn qiáo shuāng ”yǔ mǎ qǔ yòng zì fǎ xiàng sì ，dàn qí róng liàng réng bú rú mǎ qǔ dà 。mǎ qǔ (...)

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

在词句的锤炼上，马致远充分显示了他的才能，前三句十八个字中，全是名词和形容词，无一动词，各种景物的关系以及它们各自的动态与形状，全靠读者根据意象之间的组织排列顺序以及自己的生活经验去把握。这种奇妙的用字法，实在为古之所罕见，温庭筠《商山早行》中“鸡声茅店月，人迹板桥霜”与马曲用字法相似，但其容量仍不如马曲大。马曲(...)
虽则“开遍”，却仅限于“向南枝”，不失为早梅，令人感到新鲜，喜悦。“夜阑（其时声息俱绝，暗香易闻）风细（恰好传递清香）”时候才“得香”，故云“迟”。此处用笔细致。“也有”表现出第一次惊喜，“不道”则表现出又一次意外，作者惊喜不迭之情，溢于言表。

相关赏析

浑身是口怎支吾？恰似个没嘴的葫芦。打的来皮开肉绽损肌肤，鲜血模糊，恰浑似活地狱。三个儿都教死去。你都官官相为倚亲属，更做道国戚皇族。
上片总写柔奴的外在美，开篇“常羡人间琢玉郎，天教分付点酥娘”，描绘王定国丰神俊朗，柔奴的天生丽质、晶莹俊秀，(...)
结尾紧承“人间忧患长”意，他想到此(...)
一帘红雨桃花谢，十里清阴柳影斜。洛阳花酒一时别。春去也，闲煞旧蜂蝶。

作者介绍

傅于亮 傅于亮，字贞父。里籍未详。曾与欧必元、李孙宸唱和。事见林雅杰《广东历代书法图录》。